Aporeu chronicles Issue 2: House of astabar
Stories from the adventurers
This week
This week we have two letters from some people that went to the house of astabarHouse of astabar by an anonymous source
Heb je ooit een geest gezien? Misschien wel, zonder dat je het doorhad, net zoals ons overkwam.Ons avontuur begon op een normale dag - tenminste, normaal als je avontuurlijk bent ingesteld - in een gezellige, volle inn. Je kent het wel. De barman was een beetje humeurig, maar molk wel speciaal een koe voor de melkdrinker van de groep. Het zat er vol genoeg om eigenlijk geen lege tafels te hebben. Daardoor kwamen we met een paar beginnende avonturiers aan dezelfde tafel terecht. Inclusief die melkdrinker trouwens, die uiteindelijk best tof bleek te zijn.
Tijdens het gezellig drinken begon een prachtige vrouw te zingen over het huis van Astabar. Heb je het verhaal wel eens gehoord? Astabar was een mage die de Wand of Wonders wilde gebruiken voor meer rijkdom en macht. Dat ging fout, waardoor de magie uit de wand in zijn huis terecht kwam. Het is een spannend verhaal, en het lied was zo mooi gezongen! Het was dus ook een hele eer dat Rivana met mij samen nog iets wilde zingen. Ook vroeg ze of wij mee wilden gaan naar het huis, om op onderzoek uit te gaan en rijkdommen te ontdekken.
Vreemd was het wel dat behalve de mensen die bij mij aan tafel zaten en ik niemand haar leek te zien. Bij navragen bleek dat inderdaad niemand haar gezien had. De een dacht dat ze de dag ervoor al naar het huis gegaan was, een volgende dacht een week terug, en weer een derde een maand eerder. Allemaal hadden ze mij alleen zien zingen.
Misschien was het onverstandig, maar het was zeker ook avontuurlijk. We gingen de volgende ochtend met haar mee. Het huis was precies zoals in de verhalen. In de tuin stond een enorme neushoorn, die we ternauwernood ontliepen. In de keuken vonden we reuzenvlinders, een edelsteen, en een schedel. Er waren vliegende boeken, en een raar wezen die zich voordeed als een van ons en vervolgens de anderen aan ging vallen. Elke kamer waar we in gingen had wel een of ander raar wezen of een puzzel waar we iets mee moesten doen. En overal vonden we die schedels met rare tekens erop.
De schedels bleken een puzzel te zijn. We legden ze op de goede volgorde en konden nog verder door naar boven dan eerst leek te kunnen. Daar vonden we ook het lichaam van Rivana. Het arme meisje was waarschijnlijk al een maand dood, en haar geest probeerde mensen mee te krijgen om het huis te verslaan. Alleen zo kon ze rust vinden.
Nou, we hebben het voor elkaar hoor! De Wand of Wonders is nu echt naar de knoppen, en Astabar en zijn huis zijn verslagen. Het is nu niets meer dan een krot. Sorry voor de rest, er zijn geen spannende dingen meer te vinden.
House of astabar by Cor’Torin
Ik kwam in een Inn in het oosten van de stad, voelde me een beetje down, niet zo’n zin om te praten maar moest toch wat drinken en ergens slapen. De innkeeper was best onbeschoft, maar de wijn was… Laat ik het drinkbaar noemen.
Er was weinig plaats in de gelagkamer en ik moest de tafel delen met wat andere mensen, geen ramp maar ze wilden erg graag kletsen… Gelukkig ging er op een gegeven moment een artiest muziek maken. Ze zong een nummer over de legende van Astabar, een wizard die meer macht wilde en daarmee zijn huis vernielde, of zoiets.
De artiest kwam ook nog aan onze tafel, nadat iedereen haar leek te negeren. Ze stelde zich voor als Rivana Greywire en ze vertelde dat geruchten zeggen dat het verhaal waar ze over zong echt was, en dat het huis van Astabar nog steeds bestaat, en dat daar nog veel waardevolle spullen te vinden zijn!
Ze vroeg ons of we met haar erheen wilden gaan om het te verkennen. Ze was wat apart, en er was wat twijfel bij mijn nieuwe kennissen, maar ach, het klonk wel interessant dus we besloten erin mee te gaan.
De volgende ochtend voelde ik me gelukkig een stuk beter, en gingen we na een stevig ontbijt -ik vroeg nog om een extra stuk vlees wat wat tijd kostte- uiteindelijk onderweg naar het huis van Astabar.
Toen we aankwamen na een lange wandeling bleek dat er een muur rond het gebouw stond, en dat er het een en ander aan kapotte ramen en zo was. Een raam kwamen de gordijnen door naar buiten waaien, bizar! We liepen naar de achterkant waar de meesten van ons door het hek konden persen, maar toen we daar waren werden we opeens aangevallen door een of ander beest met grote hoorns op zijn snuit! Gelukkig kon iedereen veilig binnen het hek komen.
Vervolgens besloten we door de achterdeur naar binnen te gaan, na nog een rondje rond het huis om een beetje te kijken wat er te zien was. Onbeschaafd natuurlijk, maar er leek gelukkig niemand meer te leven, dus dan valt het wel mee. Eenmaal binnen bleken we in een soort keuken te zijn, waar er allemaal vlinders met spelden aan de muur vast zaten! In het midden stond een glazen pot met daarin een robijn, samen met een paar vlinders. Toen die eruit gehaald werd kwamen de vlinders er ook uit vliegen, en kwamen alle vlinders aan de muren ook tot leven, bizar! Die drie uit de pot werden steeds groter en vielen ons aan, dus toen moesten we ons verdedigen. Gelukkig werkten we best wel goed samen en ging er niemand neer. Mocht iemand beweren dat dat wel is gebeurd: Ik ontken alles!
Vervolgens gingen we een beetje uit elkaar om het huis te verkennen, een paar gingen de voorraadkast onderzoeken, maar die was erg donker, zelfs voor mij. Anderen gingen de gang in. Ik besloot ook de gang in te gaan en de eerste deur links te nemen. Eenmaal binnen zag ik een kamer met wat banken, en wat kasten, en toen een klap en werd alles zwart. Toen ik weer bijkwam stond Cahir in de kamer, en keek me erg wantrouwend aan, iets over dat ik de anderen zou hebben aangevallen? Maar dat kan helemaal niet! De kamer wat verder verkennend vond ik wat interessante dingen, waarna we verder trokken. Anderen hadden wat gevechten met ratten, Cahir speelde een potje schaak, in een andere kamer vlogen er ook boeken door de kamer, net als de boeken die mij waarschijnlijk bewusteloos hadden geslagen! Een erg vreemd huis in ieder geval, en geloof me, ik ken vreemd!
Gaandeweg vonden we als groep een aantal schedels, die we mee sleepten. Toen we naar boven gingen kwamen we op een gang waar hele harde wind woei, vandaar dat de gordijnen ook naar buiten werden geblazen. Gelukkig kwamen we er doorheen en konden we ook hier wat kamers verkennen. Een paar van de groep gingen een slaapkamer in, en ik besloot er tegenover een bibliotheek in te gaan. Er klonk een hele aparte stem die bedreigingen aan het roepen was, maar ik liep toch door naar het bureau wat tegen de andere muur stond. Ook ik vond een van de schedels! En een vergrootglas, daar moet ik misschien nog wat mee.. En een boek, over het temmen van draken!
Toen ik de bibliotheek weer uit was waren er twee andere uit de groep ook in de bibliotheek en sloeg de deur dicht! Heel bizar. Ik heb maar geholpen met de deur weer open maken, voor ik doorliep, de volgende kamer verkennen.
Ik kwam in een badkamer terecht, maar toen ik daar vandaan de volgende deur opende was er een flits en opeens zag ik niets meer! Ik hoorde wel dat er om me heen gevochten werd.
Uiteindelijk hadden we alle schedels die we nodig hadden, voor de eetzaal beneden waar 8 stolpen stonden waar we de schedels plaatsten. Het was een soort puzzel, iedere schedel had ik een symbool en ze moesten in de juiste volgorde geplaatst worden. Toen ging een groot schilderij van Astabar aan de kant om een kleine geheime ruimte te tonen, waar we onder andere een sleutel vonden om mee naar de zolder te kunnen gaan.
Daar kwamen we al snel het lichaam tegen van Rivana, de artiest. Het bleek dat ze al die tijd al dood was, al weken, en dat haar geest met ons mee was gekomen. Ze legde uit dat we Astabar moesten verslaan om de vloek op het huis op te heffen. Nadat we de zolder doorkruisten met meer en minder moeite, doordat er wat geesten geintjes uit haalden, kwamen we in een ruimte aan de andere kant waar Astabar was, en waar we ook de Wand of Wonders vonden.
Na een fel gevecht wisten we Astabar te verslaan en werd de want vernietigd, waarna ook het huis snel uit elkaar begon te vervallen, al die tijd door de magie in redelijke staat gehouden!
Het was me het avontuur wel zeg! Nu eerst maar rust, en veel wijn en vlees, voor ik ga kijken of er nog meer te beleven is in het avonturiersgilde.
Cor’Torin Duskmere
Vervolgens besloten we door de achterdeur naar binnen te gaan, na nog een rondje rond het huis om een beetje te kijken wat er te zien was. Onbeschaafd natuurlijk, maar er leek gelukkig niemand meer te leven, dus dan valt het wel mee. Eenmaal binnen bleken we in een soort keuken te zijn, waar er allemaal vlinders met spelden aan de muur vast zaten! In het midden stond een glazen pot met daarin een robijn, samen met een paar vlinders. Toen die eruit gehaald werd kwamen de vlinders er ook uit vliegen, en kwamen alle vlinders aan de muren ook tot leven, bizar! Die drie uit de pot werden steeds groter en vielen ons aan, dus toen moesten we ons verdedigen. Gelukkig werkten we best wel goed samen en ging er niemand neer. Mocht iemand beweren dat dat wel is gebeurd: Ik ontken alles!
Vervolgens gingen we een beetje uit elkaar om het huis te verkennen, een paar gingen de voorraadkast onderzoeken, maar die was erg donker, zelfs voor mij. Anderen gingen de gang in. Ik besloot ook de gang in te gaan en de eerste deur links te nemen. Eenmaal binnen zag ik een kamer met wat banken, en wat kasten, en toen een klap en werd alles zwart. Toen ik weer bijkwam stond Cahir in de kamer, en keek me erg wantrouwend aan, iets over dat ik de anderen zou hebben aangevallen? Maar dat kan helemaal niet! De kamer wat verder verkennend vond ik wat interessante dingen, waarna we verder trokken. Anderen hadden wat gevechten met ratten, Cahir speelde een potje schaak, in een andere kamer vlogen er ook boeken door de kamer, net als de boeken die mij waarschijnlijk bewusteloos hadden geslagen! Een erg vreemd huis in ieder geval, en geloof me, ik ken vreemd!
Gaandeweg vonden we als groep een aantal schedels, die we mee sleepten. Toen we naar boven gingen kwamen we op een gang waar hele harde wind woei, vandaar dat de gordijnen ook naar buiten werden geblazen. Gelukkig kwamen we er doorheen en konden we ook hier wat kamers verkennen. Een paar van de groep gingen een slaapkamer in, en ik besloot er tegenover een bibliotheek in te gaan. Er klonk een hele aparte stem die bedreigingen aan het roepen was, maar ik liep toch door naar het bureau wat tegen de andere muur stond. Ook ik vond een van de schedels! En een vergrootglas, daar moet ik misschien nog wat mee.. En een boek, over het temmen van draken!
Toen ik de bibliotheek weer uit was waren er twee andere uit de groep ook in de bibliotheek en sloeg de deur dicht! Heel bizar. Ik heb maar geholpen met de deur weer open maken, voor ik doorliep, de volgende kamer verkennen.
Ik kwam in een badkamer terecht, maar toen ik daar vandaan de volgende deur opende was er een flits en opeens zag ik niets meer! Ik hoorde wel dat er om me heen gevochten werd.
Uiteindelijk hadden we alle schedels die we nodig hadden, voor de eetzaal beneden waar 8 stolpen stonden waar we de schedels plaatsten. Het was een soort puzzel, iedere schedel had ik een symbool en ze moesten in de juiste volgorde geplaatst worden. Toen ging een groot schilderij van Astabar aan de kant om een kleine geheime ruimte te tonen, waar we onder andere een sleutel vonden om mee naar de zolder te kunnen gaan.
Daar kwamen we al snel het lichaam tegen van Rivana, de artiest. Het bleek dat ze al die tijd al dood was, al weken, en dat haar geest met ons mee was gekomen. Ze legde uit dat we Astabar moesten verslaan om de vloek op het huis op te heffen. Nadat we de zolder doorkruisten met meer en minder moeite, doordat er wat geesten geintjes uit haalden, kwamen we in een ruimte aan de andere kant waar Astabar was, en waar we ook de Wand of Wonders vonden.
Na een fel gevecht wisten we Astabar te verslaan en werd de want vernietigd, waarna ook het huis snel uit elkaar begon te vervallen, al die tijd door de magie in redelijke staat gehouden!
Het was me het avontuur wel zeg! Nu eerst maar rust, en veel wijn en vlees, voor ik ga kijken of er nog meer te beleven is in het avonturiersgilde.
Cor’Torin Duskmere
Comments