Mit o ponownym zesłaniu magii.

Wówczas bogowie zebrali się, by przedyskutować rolę życia na Ziemi. Zostali zwołani przez Hermoda i Atenę, którzy doszli wspólnie do jednakiej myśli. Gdy cały panteon zjawił się w jednym miejscu zniecierpliwieni i zaniepokojeni, Atena rozpoczęła swą mowę.

Po cóż Ziemię wielką ulepiliśmy, po cóż grunt na niej użyźniliśmy, po cóż rzeki, morza i oceany wlaliśmy, po cóż zasadziliśmy roślinność, po cóż daliśmy życie zwierzętom i ludziom? Czyżbyśmy z pamięci wyparli cel naszego wielkiego trudu? Wielką szkodę nam uczynili Pierwsi, ale to powodem poprzestania prób być nie może.

Cóż więc was dwoje proponuje? Czemu mielibyśmy zaufać potomkom tych, którzy nas zdradzili i okraść próbowali?

Nie przekażemy magii tylko umanom, lecz wszystkim stąpającym po świecie, wszystkim oddychającym na tym świecie i wszystkim rozmnażającym się na tym świecie, każdy z nich będzie władał ledwie ułamkiem siły, którą kiedyś przekazaliśmy, by żadne z nich z nami konkurować nie mogło, i by karę swoją poznali za uczynki swych przodków.

Tak więc wtedy bogowie ponownie przekazali magię dzieciom swym, zsyłając siedmiu posłańców, by ci cudo boskie rozpowszechnili. Był to Prevand, Lew, Lilia, Sęp, Mrówka, Inka, Han, Dąb i Rekin. To od nich świat na nowo nauczył się dzieła niewidzialnego, dzieła niebieskiego, dzieła czaru.