Oda Bloom
Pochodząca z rodziny Bloom poszukiwaczka przygód, członkini grupy Kanarki, Wybrana Patronka Jagód. Urodzona w 1449 roku w mieście Melisk. Od 1482 współwłaścicielka Karczmy Pod Spoconym Szczurem. Zmarła w roku 1514 na ZORM.
Obraz przestawiający drużynę Kanarki w Kurkowie, w Jadłopodajni u Kingi. Oda w prawym górnym rogu.
Rodzina
Oda wywodziła się z bogatej rodziny kupieckiej. Jej rodzice, Badab i Puma Bloom zajmowali się uprawą oraz dystrybucją jagód na cały region Melisku. W wieku kilkunastu lat uciekła od swojej rodziny. Twierdziła, że to problem z ich wytwornym trybem życia, który jej nie odpowiadał. Opowiadała, że czuje się w mieście jak w klatce, tylko pośród natury jest prawdziwie sobą. Po jej ucieczce jej bracia wyjechali na jej poszukiwanie, jednak nie dali rady jej odnaleźć i historia Ody ze swoją rodziną się urywa.Życie na odludziu
Oda osiedliła się na północy Melisku, niedaleko od miasta Wąwapital. Mieszkała tam aż do roku 1482. Oda dbała tam o spokój lasu, o jego balans i dobrostan. Eliminowała wszelkich rozbójników i wandali, którzy do lasu wchodzili, a zbłądzone dusze karmiła jagodami, które sama zbierała. Z czasem, jej skóra zaczęła zmieniać barwę, z kremowej na zielonkawoszarą. W ciągu lat spędzonych w lesie dostrzegła także ślady niestwierdzonego jeszcze wtedy ZORMu, które z każdym rokiem nasilały się. Kiedy choroba osiągnęła nieznośne i niemożliwe do wytrzymania stadium (do tej pory utrzymało się powiedzenie „Mieć ocką głowę”, co oznacza odczuwać straszny ból głowy), Oda wyruszyła do miasta, by zażyć pomocy lekarskiej. Ten moment kończy jej kilkunastoletni etap bycia strażniczką lasu.Kariera poszukiwaczki przygód i następne kroki
Gdy Oda dotarła do Wąwapital, została wciągnięta w ekspedycję mającą sprawdzić stan kopuły, która przerodziła się w wyzwalanie regionu z opresji dra Kuli. W jej trakcie jednak drużyna Kanarków się częściowo rozpadła, przez wadliwy pierścień rozpraszania magii, podczas powrotu drużyny do wnętrza kopuły. Tamtego dnia Oda oraz Berberita Sudor wraz ze szczurem Kuflem zostały po jej zewnętrznej stronie. Nie mając sposobu na powrót do środka, wyjechały z Meliska i wspólnie otworzyły nową Karczmę Pod Spoconym Szczurem. Jako że, nieważne gdzie poszły, napotykały je kłopoty, nie pozostawały w jednym mieście przez więcej niż 210 dni. Po przenosinach otwierały karczmę ponownie, zawsze w innym mieście. W ten sposób do roku 1509 otworzyły karczmę w 47 różnych miejscach na świecie, znajdujących się na 3 różnych kontynentach.Powołanie strażnicze
Wielu zadaje sobie pytanie: skąd ten nietypowy kolor skóry Ody jeśli jest ona człowiekiem? Odpowiedzią są feye, które patronowały Odę przez wszystkie lata w zamian za patrolowanie lasów i dbanie o nie. To od nich Oda otrzymała swoje moce. To z ich powodu, nieważne dokąd przeniosła się karczma Pod Spoconym Szczurem, było to zawsze niedaleko lasu. Obecnie, zapuszczając się w okolice Wąwapital, można usłyszeć o Lesie Ody. Po śmierci Ody stalo się coś dziwnego, Berberita opisuje to następująco: ciało jej leżało na łożu już prawie bez życia, a ja czułam, jakby ktoś mnie obejmował, a w sypialni pełno było kogoś, chociaż byłam tam sama. Czułam obecność wielu dusz, najpewniej leśnych, które zebrały się, by uczcić śmierć Ody. Nagle zobaczyłam lekkie światło wychodzące z jej ciała, jakby się rozdzielała, jej dusza wcale nie uciekła, ona tu nadal była, ale nie w ciele. Ona stała obok, po czym razem ze wszystkimi pozostałymi duszami wyszła, zostawiając mnie samą z pustym ciałem. To chyba był cud." Na przestrzeni setek lat od śmierci Ody, na kartach historii jej imię zapisało się wiele razy i to nawet w miejscach, w których za życia nie była. Mowa tu o pustelnicach, które karmią jagodami i poją sokiem z jagód. Mowa tu o krzakach, które po dotknięciu obrastają jagodami, mowa o przewodniczkach, którzy wyprowadzają z lasów i wielu innych przypadkach, które zawsze łączą imię Oda, jagody i las. Ilość tego typu podać każe nam wierzyć w zeznania Berberity, mówiące o tym dziwnym wydarzeniu podczas jej śmierci.Zagadka dostania się do kopuły
Badacze wciąż nie są w stanie określić, w jaki sposób Oda dostała się do okolic Wąwapital gdzieś między 1462 a 1466 rokiem. W tym okresie w centralnym Melisku rozciągała się na pięćdziesiąt kilometrów średnicy magiczna kopuła, która nie była możliwa do przekroczenia przez byle kogo. Dlatego wokół tego tajemniczego przedostania się Ody narodziło się kilka teorii. Najpopularniejsza twierdzi, że to feye towarzyszyły jej jeszcze zanim dotarła do lasu nad Wąwapital. One miałyby otworzyć jej przejście przez kopułę i poprowadzić w miejsce swojego późniejszego pobytu. Inna, nieco mniej znana zakłada wprowadzenie w życie Ody jeszcze jednej postaci, Silvanusa. Korzenie swe ta teoria ma w opowieściach Ody dotyczących swoich wizji — według analiz mógł być to liść dębu, który symbolizował Silvanusa. Możliwe, że bóg obdarował ją na krótki czas mocą zdolną do przerwania ciągłości kopuły, dając jej wejść do środka. Ostatnia teoria mówi o dogodności czasowej, jaka musiałaby zajść, by przejście było możliwe. Każdej nocy, kopuła na kilka sekund przestawała być aktywna. Jeśli Oda podróżowała nocą, co było możliwe, mogła trafić na lukę czasową i dostać się wtedy do środka. Nie ma pewności co do żadnej z tych teorii, ale któraś najpewniej jest prawdziwa.
Conditions
Date of Birth
1449 Z.N.P.
Date of Death
1514 Z.N.P.
Circumstances of Death
ZORM
Birthplace
miasto Melisk, Teselia
Place of Death
miasto Adion, Żergicydy
Family
Children
Gender
neutral
Eyes
zielone
Hair
czarne
Skin Tone/Pigmentation
szaro-brązowa
Height
193 cm
Weight
73
Aligned Organization
Other Affiliations
Remove these ads. Join the Worldbuilders Guild
Comments