Opera Ostralijska

Opera Ostralijska to budynek mieszczący się na południu Ostralii, założona przez rodzinę Meregne w 1363 roku. Największy budynek opery w całej Teselii, jaki kiedykolwiek powstał. Od powstania budynek ten stanowił główną atrakcję w całym mieście i ściągał do niego niebywałą liczbę odwiedzających każdego roku. Przez wielu uznawana jest za jeden z trzech powodów, dla którego Ostralia wciąż rosła na znaczeniu aż do wieku XVI.

Powstanie

W 1319 roku rodzina Merenge, będąca jeszcze wtedy cukiernikami, doczekała się pojawiania się kolejnego ogniwa w ich rodzie - Juditt. Dziewczynka w wieku kilkunastu raptem lat, ukazała swój ogromny talent wokalny, dlatego jej ojciec Durandianod sprowadził do Ostralii niesamowitego nauczyciela śpiewu. Niedługo później Juditt otrzymała propozycję wyjazdu do opery w Iskukar, którą z ochotą przyjęła. Przez wyjazdem, ojciec obiecał jej, że gdy wróci następnym razem do Ostralii, będzie mogła zaśpiewać w operze, którą wybuduje on sam dla niej. W 1337 roku Juditt rozpoczęła swoją karierę w Iskukar, każdego roku wracając do swojego domu rodzinnego, w którym jednak opery przez wiele lat nie było. Budowa rozpoczęła się dopiero w roku 1344 i trwała dziewiętnaście lat. Oficjalne otwarcie odbyło się dopiero w 1363, na którym Juditt faktycznie zaśpiewała jako główna gwiazda, jednak był to jej ostatni występ. Niedługo później zachorowała i nie była w stanie już śpiewać przed publiką.

Złoty Okres

Za okres, podczas opera najlepiej prosperowała na drugą połowę XV wieku. Zdecydowanie jest to również moment, o którym nie mówi się głośno. Dyrekcję opery sprawowała Tasmana Merenge, a następnie Krekota Merenge i mówi się, że każdorazowe przedstawienie zbierało wówczas pełną salę gości. Powód był jednak jakże słodkogorzki - sprawa dotyczyła aktorów i aktorek występujących na scenie. Byli to najczęściej ludzie o urodzie egzotycznej dla Teselczyka, więc nie sam talent przyciągał widzów, lecz chęć odkrycia nieznanego. To właśnie Tasmana Merenge rozpoczęła ten czas świetności, wynajmując zbójców, którzy mieli wyjechać bardzo daleko, porwać kilkoro małych dzieci i sprowadzić do Ostralii. Tasmana miała być odpowiedzialna za wychowanie ich w tajemnicy, naukę ich języka oraz śpiewu, by wychować ich na aktorów idealnych. Tak oto, regularnie Tasmana sprowadzała sobie nową kadrę do Opery. Jej następczyni - Krekota - kontynuowała rozpoczęty przez swoją matkę zwyczaj, który zdawał się opłacać do połowy ostatniej dekady wieku XV. Zainteresowanie powoli spadało, zmniejszając zyski właścicieli, aż trzeba było powziąć nowy plan, który niestety nie miał szansy zostać wprowadzony w życie. ~~Sprzedaż Opery~~