Haki Grills
Dag 3, deel 2. Nope, nope, NOPE!! Fuck this!
We duiken de kelder in, komen in een ruimte met kisten, kranen, en diepe putten en het eerste dat Kalla doet is zoeken naar eten, maar het eerste dat ze vindt is een tandenstoker gemaakt van een schub van een zwarte draak...
Het duurt geen 2 seconden en de grond trilt onder mijn voeten en ik hoor een, ik denk vrouwelijke, draak brullen... of tieren... het was een vreemd geluid. Maar toeval bestaat niet en het was luid. Ik doe nog snel een kist open en zie dezelfde miserie liggen. Tijd om weg te lopen. Een groep die schubben van zwarte draken verzameld in deze hoeveelheden is niks voor ons om mee te prullen. Daarbij werden de bevingen alleen maar erger.
Ik vond heel snel een uitgang, weg van wat er ook op ons afkwam, maar Kalla eiste eerst eten. Met wat stukjes worst kon ik haar lokken, om haar daarna vooruit te duwen.
Ik zweer dat ik een drakenkop zag achter ons. Net op tijd weg.
We kwamen dan uit in een kamer die als zwembad of zo moest dienen, met een aantal vreemde beelden die de seizoenen moesten voorstellen, maar die naar elkaar keken. Er stond een versje ergens en dan nog 4 sokkels, waar die beelden op terecht moesten komen. Of dat dachten we toch. Ik denk dat we even allemaal in een stresske zaten door die draak, want niemand had die markeringen op de sokkels opgemerkt, waardoor we de beelden eerst fout hadden gezet. Zou normaal niet zo een probleem zijn als het water niet elke seconde 30cm steeg. Op 6 tellen moesten we al zwemmen en op nog geen 8 seconden tijd was er geen lucht meer tussen plafond en water.
Gelukkig kon Shrike gewoon over de bodem wandelen, en is Kalla ongelooflijk goed met haar kicks. Stampte een beeld van de ene sokkel haast naar de andere. En daarna trok ze bijna Shrike's hoofd van zijn schouders. Geen idee waarom, daar zit niks... Helga zette ook haar beste beentje voor, met meer zin om te overleven dan de andere twee.
Zodra de beelden allemaal goed stonden, verdween het water via de open deuren en toen hoorde we het terug. Een kat zo groot als een draak die riep... Maar dan niet zoals een kat. Ze deed precies een leeuw na, maar leek daardoor meer op iets anders. Maar die drakenkop zat er toch nog aan vast, dus zetten we het op een lopen.
Ik nam Kalla mee door een portaal en nadat alles ok leek, ging ik de rest ook halen. We kwamen uit in een leegte met trappen, platformen, een hoop juwelen en goudstukken en twee skeletten die met elkaar aan het vechten waren.
Even later stonden Kalla en ik op een van de eilanden vol goud, en ik voelde de magie van die rijkdom afkomen. Afblijven dus. Dit moest maar eens de hoard van de draak zijn. Het duurde natuurlijk niet lang of Shrike had ruzie met die twee skeletten die vielen en dan weer vielen, en nog eens... Alsof de kamer circulair was, met een doorgang van onderen naar boven. Bizarre dinges. Misschien een pocketdimensie of zo. Alleszins ook niet te lang blijven hangen. Aan de andere kant van de ruimte zat terug een portaal. We zullen daar ook maar doorgaan... Weg hier.
Dag 3 - Ik ben de enige voorzienige/voorzichtige...
We zitten rustig te genieten van een maaltijd na ons gevecht tegen die Bullete en daar is het volgende probleem. Een sneeuwstorm die de kop opsteekt.
Ik dacht dat het zuiden altijd warmer zou zijn, maar nee, misschien zijn we te ver naar het zuiden gegaan waardoor we terug naar het noorden aan het gaan zijn.
We hebben er rap doorgezet om in het stadje - denk ik toch, was moeilijk te zien in die sneeuwstorm. Alles werd wit voor de ogen, wat beter is dan zwart. - in een taverne binnen te duiken.
Even rondkijken leerde ons dat mensen niet zo vriendelijk zijn, op de barman na. De klanten hielden hun drank voor zichzelf, zonder ons iets aan te bieden.
Er hingen een 5-tal wanted-posters op de muur voor in totaal toch een goeie 2750gp aan beloning.
Een ratfolk voor 500gp, die Vlorrick heet. Een sociopate, je zag het aan haar kale hoofd en een ring door haar neus (!!), genaamd Niraan, was de volgende, met een waarde van 750gp.
Dan een duo zoals Shrike en ik. Changeling met maar 1 oog en een litteken, 750gp waard, en een warforged met een 'M' op zijn rechterschouder voor 500gp. Als ik zo een M kan vinden en op Shrike zijn schouder plak, kan ik hem inleveren voor 500gp. Zo is hij toch nog nuttig en kan ik de rekeningen blijven betalen. De changeling heet zogezegd Fury, maar dat is duidelijk een cover. Wij zouden nooit iets eindigend op -y gebruiken. De meesten van onze soort gebruiken namen die eindigen op een echte klinker.
De warforged heet Metrol. De M op zijn schouder zal daar wel vandaan komen zeker? Ze zouden allebei in Dannel's Wrath zitten. Een groepje dat nogal gewelddadig is. Shrike zou er nog wel kunnen aarden denk ik. En als ze hem opsluiten, komt die kant helemaal naar boven, dus ze gaan me direct geloven dat het Metrol is. Zou misschien zelfs kunnen zeggen dat hij die M van zijn schouder heeft gehaald om zo niet op te vallen. Best wel doen in de gedaante van iemand anders, zodat me dat niet in mijn gat bijt nadien.
Kan hem dan als mezelf bevrijden en zo staat hij dan weer voor eeuwig bij mij in de schuld. Hmm... Hoe meer ik er over denk, hoe beter dit idee wordt. Misschien eerst eens uitzoeken wat ze met die misdadigers hier doen.
Als ze hem meteen in een put met lava gooien, is er niet veel te redden meer aan, en die soul coin in zijn nek is net iets meer waard dan 500gp. Redden moet dus mogelijk zijn, anders moet ik hier niet verder over nadenken.
Maar het zou wel een feilloos plan zijn. Als hij in een cel geraakt, kunnen we hem wel redden. Dan doe ik gewoon de baas na van de gevangenis en beveel anderen om hem te laten gaan. Erna plakken we dan een S op zijn schouder, zodat hij niet meer als Metrol wordt verward, want ze lijken toch allemaal.
Nu ben ik er weer over aan het denken, verdorie. Borsten van Kalla.... Zo, dat is beter. Zelfs in die sneeuwstorm bedekte ze haar decollete niet. Ongelooflijk. En geen teken van harde tepels. Volgens mij is ze koudbloedig of zo.
Zou er mijn hoofd eens moeten tussen steken om te voelen hoe koud/warm haar lichaam is. Ik durf haar enkel aan te raken als ze buiten bewustzijn is. Na dat gevalletje helemaal in het begin lijkt het me beter dat ik haar te vriend hou.
Ik heb eens een tekening gemaakt van haar, maar ik kwam niet verder dan die twee bollen die me dag in, dag uit uitnodigend aanstaren. Tot ik naar haar gezicht kijk. Ze kijkt alsof ik eten ben of haar een duit kan opleveren waardoor ze eten kan krijgen. Dus ik probeer dat laatste maar.
Laatste, duit, tekening... Er was nog een poster!! Van een kerel genaamd Gundo. De schets van hem toonde een zwarte kap, zwarte sjaal en een set dunne lippen. Zo kan je er dus dertien in een dozijn van tegenkomen. Met een zwarte lap stof kunnen we eender wie met dunne lippen wel binnenbrengen voor 250gp. De barman zei dat Gundo steelt van de rijken, dus als we de echte vinden, gaan we meer kunnen krijgen dan die 250gp. Als we dan de verdenkingen allemaal van hem kunnen af krijgen door een vreemde onder de bus te gooien, zal hij ons daar ongetwijfeld dankbaar voor zijn.
Voor de rest was het een gewone bar. Erik de Eerlijke, de barman en eigenaar van de taverne, was Helga aan het verleiden met de specialiteit van het huis. Een oog gevuld met kruiden en hallucinogenen. Ik heb dat van mij aan Kalla gegeven, zodat ze mij niet zou aanvallen voor het eten in mijn handen en Shrike eet niet, dus hij gaf dat van hem ook af. Het beviel Kalla, terwijl Helga in een slechte trip ging. En net op dat moment komt er natuurlijk een groep wachters binnen die de barman kwamen afzetten. De klanten hadden het er niet op, zoveel was duidelijk en Shrike ging zich al in de schaduw zetten om deze wachters uit te schakelen. Ze waren echter met een paar die er niet slecht getraind uitzagen.
Ze hadden allemaal een cape aan met het gezicht van hun leider erop geborduurd. Ik dacht me dan maar even in hun leider te proberen veranderen, om hen hier buiten te krijgen en zo de barman en de klanten voor ons te winnen.
Hearts and minds zeggen ze dan. Maar de leider van de groep bekeek me en zei: "Waar komt gij vandaan?" Weinig respectvol naar zijn baas. Of ik moet wat verkeerde inschattingen hebben gemaakt bij het lijf van hun grote chef.
Hij vroeg me direct naar mijn nummer en ik zag de andere wachters al meteen naar een zak op hun riem grijpen. Ik stamelde iets dat ik al de hele tijd achter hen aanliep, maar dat het door de sneeuw moeilijk was om hen te volgen. Toen kreeg ik naar mijn voeten dat ik in de foute groep zat. Dat was beter dan me vragen stellen waar ik geen antwoord op had.
Kalla was ondertussen een andere wachter aan het wijsmaken dat ze een god was, wat wel eens zou kunnen, al kunnen we dat niet bewijzen, al heeft ze het lijf van eentje. Denk ik. Op de wolkengod na heb ik alleen nog maar beelden van goden gezien, en die waren toch gebouwd als Kalla, met minder weelderige boezem en billen weliswaar. More is better, is mijn motto, dus als zij een god is, wie ben ik dan om niet dat lijf te aanbidden? Met dijen die de wereld hadden kunnen baren is haar verhaal alleen maar geloofwaardiger. Maar dit is dus niet het moment om afgeleid te geraken. Ik had me hieruit kunnen lullen en moest zien dat ik de volgende keer niet tegen de lamp kon lopen. Dus ik pikte een zakje van iemand zijn riem, niet zonder reden van de wachter waar Kalla mee stond te babbelen. Bedankt Kalla, dus. En gelukkig maar. Even later moest ik mijn papieren tonen en die haalde ik gewoon uit dat zakje. Nr 62 ben ik nu. Wat de echte nr 62 daarover denkt als hij zich ergens moet aanmelden zonder papieren, zal me een worst wezen. Mijn lief proberen afpakken. Allee, zodra ze het weet... Of als ik haar durf te vragen om mijn lief te zijn. En ze ja zegt.
In elk geval spotte ik de klanten toen ze via de keuken wilden wegsluipen. Ik ben erachter gegaan om hen te helpen ontsnappen via de kelder. Helga was eindelijk uit haar slechte trip gekomen en was al terug aan het eten bezig. Het tapijt op het kelderluik waarlangs de klanten vertrokken legde ik terug op zijn plaats en toen kwam Kalla binnen voor meer eten. Ik denk dat ze die wachter afgewezen had, want plots was er veel rumoer in de zaal. Eerst dacht ik dat Shrike zich al had laten gaan nu iedere onschuldige daar verdwenen was en een pijl of zo in de leider zijn hoofd had geschoten, maar tot ons aller verbazing was dat niet het geval. Kalla en ik kwamen uit de keuken, die billen zijn echt goddelijk... Je kan me dat niet kwalijk nemen dat ik daar naar kijk, en we kregen van de kapitein de wind vanvoor. "Van waar komen jullie? En waar zijn de anderen?" Ik blufte dat ik Kalla naar de keuken had zien gaan en haar gevolgd was en dat daarna iedereen via de voordeur is weggevlucht. Beetje extra dik erop gelegd dat ik niet overal kan zijn en dat er nog 3 wachters waren die de rest in het oog hadden moeten houden. Dat het amateurs zijn en zich liever in de boezem van een vrouw zouden verstoppen dan bezig zijn met hun werk! (Wie niet, maar goed, ik ben geen professional) In elk geval kregen de drie anderen onder hun voeten en moesten ze het hele pand doorzoeken. De keuken waar ik net uitkwam ook, dus ik moest ze daar snel terug wegkrijgen.
Toen er zich eentje richting van dat tapijt begaf, zei ik dat ik dat al onderzocht had. Tegelijk begon ik te krabben en maakte ik wat rode bulten op mijn huid. Hoe dichter hij kwam, hoe luider ik begon te roepen dat er volgens mijn vlooien op zaten. Ik krabte en riep telkens luider en Helga, snel als ze is, sprak een spreuk uit in het geniep waardoor ook degene aan dat tapijt jeuk begon te krijgen. Ik kon haast zweren dat ik effectief vlooien zag wegspringen. In elk geval vluchtte iedereen uit die keuken. Ze riepen naar Erik dat ze nog terug zouden komen zodra zijn vlooienprobleem opgelost zou zijn.
Heb hem het advies gegeven om gewoon een papier op te hangen waarin hij de zaak sluit vanwege een probleem en dan mondeling zijn klanten op de hoogte brengt van de opening en het gebrek aan een probleem, maar dus ook aan het gebrek aan prying eyes, waardoor zijn zaak beter zou moeten draaien dan ooit.
Hij was dankbaar en vertelde ons wat in de kelder onder dat luik zat. Smokkelroutes!! Iets waar we alles van kennen! Of ik toch. De rest is daar nooit echt mee bezig geweest, maar ik heb er wel heel wat ervaring mee om soms 'gevonden' waar in een stad te krijgen, of eruit. Ik denk dat we best via die weg naar buiten gaan. De sneeuw ligt ons niet zo...
Dag 2 weg van Sharn... Ga voorzichtiger zijn...
Wij rustig aan het vliegen... Ik ondertussen een volleerd airship-piloot...
Vliegt die kapitein toch wel niet in een dinges dat ons doet crashen zeker? De amateur had niet eens door dat er iets niet in de haak was.
Er was begot een koperkleurige dikzak druiven aan het eten bovenop een gebouw toen we neerstorten.
En die kapitein vond dat normaal.
Nu, voorzienig als ik ben, vooral na het horen van Kalla haar maag, zette ik Helga aan het koken zodat we even konden bekomen van wat er gebeurd was, en zo kon ik mijn spullen wat bij elkaar zoeken.
Waar ik niet op gerekend had was dat de lokale fauna ons zou aanvallen en dat al die matrozen, kapiteins en stuurmannen ons in de steek zouden laten als het gevaarlijk werd.
Ge zou toch denken dat die pipo's degenen zouden beschermen die hun loon betalen...
Allee, als ze een loon kregen. Nu alleszins zeker niet meer.
Terwijl een gepantserde mol uit de grond schoot en boven op Kalla dook (wie kan het dat nu kwalijk nemen?) stond ik heldhaftig mijn neus te snuiten.
Helga kookte gewoon haar potje verder. Die schoot pas in actie nadat die Bulette zorgde dat ze morste toen haar lepel in de pot viel...
Prioriteiten zeggen ze dan.
Kalla was al knocked-out, maar gelukkig kon ik haar snel helpen.
Helga haar pup veranderde in een hels beest en vloog op de Bulette af.
Note to self: Helga niet laten morsen en haar hond in de gaten houden...
Nu Kalla stond weer recht met mijn hulp en deed dan zelf ook iets. Terug neergaan...
Shrike schoot voor de zoveelste keer mis. Ik denk dat ik die nog eens een klap op zijn hoofd moet geven. Zijn ogen staan wat scheef denk ik.
Maar ik heb ook geen zin in een klap terug... Ik zal gewoon iemand in de stad straks betalen om dat te doen.
In elk geval hebben we de Bulette verslagen. Allee, ik heb dat gedaan, met twee vingers in dat stinkend gat, omdat ik maar moeilijk door dat pantser geraakte met mijn rapier.
In elk geval dat ding dood en ik wat rijker.
Het had precies wel het een en ander opgegeten, dat het niet goed verteerde.
Het bot toonde dat het mensen wel goed verteert, maar het goud en de edelstenen toont dat het toch nog nuttig had kunnen zijn.
Had ik het geweten, had ik het misschien getraind om rijkeluiskinderen op te eten.
In elk geval heb ik Kalla nog maar een paar keer recht ggeholpen voordat we wat konden rusten. Kapitein en zijn crew hebben de wacht mogen houden terwijl wij bekwamen van dat gevecht.
Mijn airship ligt daar... in drie stukken. Zal nog een ferme duit kosten om dat te herstellen.
Die kapitein gaat dat moeten betalen, kan de crew laten samenleggen. Of het zelf repareren.
Maar we zijn maar eens naar Wavecrest, daar is het naar het schijnt wel beter.
Laters!!
Dag 1 weg van Sharn, fuck die anderen
Halleluja, we zijn weg. Gedaan met heel die onzin van verdwijnende delen van een stad en zo... Dat laten we letterlijk achter ons liggen... Of is het figuurlijk nu het weg is?
Nu zit ik hier wel op een schip vol half-elfen, Kalla en Shrike. Het leven kon slechter zijn, en het was alsof het het voelde ook. Het duurde immers niet lang of het werd slechter.
Nadat ik van die half-elfen alles had geleerd wat ze me konden leren over vliegen met een luchtschip, verscheen er een wolkengezicht in de lucht dat naar me knipoogde.
Charismatisch als ik ben, knipoogde ik eens terug. Direct begroette het me als een oude vriend, maar Shrike die met iets gegooid had naar het wolkengezicht, kreeg de wind van voren. Of van achteren, want daar bevond het wolkengezicht zich.
Het riep rare dingen, zoals "Houte Eieren neer." "O de oen Ein". Ik heb Shrike zijn houten eieren dan maar neergestampt. De wolkenmeneer vond dat dik ok. Al snel liet hij ons gaan dankzij mijn superieur inzicht in wat wolkenmensen willen.
Nu, Kalla en Shrike begonnen te roepen, maar dat vond de wolkenman niet leuk. Gelukkig was er eten, zodat Kalla al snel met haar mond vol aan het praten was. (Dan is ze minder luid)
Ondertussen was ik benedendeks om te werken met de elemental die dat schip in de lucht houdt, ondanks wolkenmensen die houten eieren graag geklutst zien.
Vraag me af of die weten dat een houten ei geen inhoud heeft...
Maar langs de andere kant maakt dat misschien helemaal niet uit. Als ge elke dag met duizenden vogels in uw gezicht zit die overal maar kakken en doen... Ge zou vanzelf een degout krijgen van eieren. Houten of andere.
We kwamen een ander luchtschip tegen.Veel groter dan dat van ons. Maar de kapiteins kenden elkaar en die van ons stond erop dat we ons dokten in de armen van een tentakelmonster dat meevloog met het ander schip.
Aan boord kwamen we raar volk tegen waaronder een gigantische rechtoplopende beerhond-achtig iets. Flaporen, maar lelijk als een mannelijk zwijn (een beer dus), maar intelligent genoeg om niet ind e weg te gaan staan van Kalla haar eten.
Ze zei dat ze Helga heet en dat ze een chef-kok is. Ze maakte alleszins koekjes al weet ik niet van wat dat ze die gemaakt had.
Kalla vond het goed, dus ik was weer even gerust.
We kwamen ook een lelijk kind tegen. Dat telkens schreeuwde als Kalla of Shrike in de buurt kwamen.
Deze kleine vertelde een verhaal over een 'onkel Dalian of zoiets. Iets met een expeditie of zo. In een café in een maffia zone. Ver weg blijven dus...
Dat kind zijn smoel komt me bekend voor...
Anyway, die Helga stond op een goed voetje, of poot, met haar kapitein, want ze mocht die Kraken koekskes gaan voeren.
Ideaal moment om me van die kleine te gaan ontdoen. Onder het mom van "visjes te gaan kijken", heb ik hem meegepakt aan boord van ons schip, waar niemand meer was.
Zodra hij op de rand zou gaan staan zou hij toch wel gevallen zijn zeker?
"Oh nee! Pas op!" zou ik nog roepen, maar het zal niet mogen baten.
Helaas was die tentakel het niet eens met mij, want hij liet mij gewoon met boot en al vallen.
Rotzak.
Nu, gelukkig ben ik meer dan competent genoeg om die elemental te wekken en dat spel hier te besturen.
Kijken en gaan, niet meer dan dat. Kijken en gaan. Maar eerst alle knoppen omdraaien en die elemental wakker schudden.
Hij was rap wakker. Bonken op zijn glazen kooi werkt goed.
En op het moment dat ik de boel onder controle had en dat kind helaas nog niet van boord is gedonderd ondanks verwoedde pogingen om het weg te krijgen, komt mijn wolkenvriend terug die ons uit de lucht plukte en ons terug in de tentakels van die Kraken plaatste.
Volgens mij is dat een god of zo. Een wolkengod. Lijkt me logisch.
God kijkt neer op u. En zijn gezicht kwam me bekend voor. Zal wel een bekende god zijn, en tis mijn kameraad.
Anyway, eens zien hoe ik verder van dat kind kan afgeraken zonder mijn eigen schip de dieperik in te laten gaan.
Ik vertrouw die van dat ander schip niet meer. Die wilden ons duidelijk ons schip afpakken. De smeerlappen.
PS: Kalla heeft gezegd dat we geen geld meer hebben....
Dag 3 in Sharn, deel2 - Erm... fuck de wereld?
Een tunnel, met vuur aan het andere eind... Wat doet een normaal mens dan? Rustig wachten tot het vuur uitgaat en de kust veilig is, denk ik dan.
Kalla begint meer en meer een gevaar te worden. Gelukkig luistert Shrike nog als ge iets zegt. Waarom is Kalla zo gevaarlijk? Omdat die bij de geur van iets eetbaar toch maar naar het vuur loopt.
Eten wordt wel op vuur gemaakt, maar meestal staat er dan ook minstens één iemand bij die het eten aan het maken is. Als dat Kavallah is, zitten we in de penarie, want ik had niet veel zin om die terug tegen te komen.
Dat mormel, Kavallah, niet Kalla, praat in raadsels en ik heb er buikpijn van gekregen. Van haar of van haar mysteries. "Eten of gegeten worden..." Owlbear ligt me nog wel, maar die minotaurus was niet echt smakelijk meer na dat zuurbad...
In elk geval dacht Kalla dat het een goed idee was om tussen een 30-tal goblins te gaan zitten, terwijl Kavallah een naakte mens, allee, bijna naakt, hij had nog een cape aan, aan het offeren was aan een stel toeristen. Iets met een reiziger in de schaduw en wat andere gekke woorden.
Shrike was er niet gerust op en is toch maar gaan kijken, en alleen ging ik nu ook wel niet in die arena zitten. We moeten met minstens twee zijn om al die hendels terug over te halen, en in mijn eentje ben ik niet met twee.
Dus ik zie Kalla daar rustig zitten naast die goblins, ongetwijfeld aan het vragen of het eten nog niet gereed is... Ik zweer het, die vrouw wordt nog mijn dood.
Nu, dat ritueel zag er wel interessant uit. Het deed vlammen omhoog rijzen rond de naakte, maar gecapete man, met rook die silhouetten vormde van de bovenste lagen van Sharn. Mijn zicht werd wat wazig, alsof ik zelf in een wolkje aan het veranderen was. Hoe meer ik wuifde, hoe feller dat werd. De sjablonen die in de muren gekerfd waren, begonnen te gloeien tot de man weg was. Gewoon een hoopje as bleef daar over.
Shool werd binnengebracht, dat mormel sprak ons aan, maar al waar ik aan kon denken was dat ik de locatie van Shool zijn moedervlekken mis ingeschat had. Er zat er ook eentje tussen zijn benen, een heel kleintje met wat haar op.
Voor de rest kon ik geen genitaliën opmerken, maar goed, dat was compleet binnen de verwachtingen. Grappig wel dat de klootzak geen klootzak heeft.
Kavallah gaf ons een keuze, weggaan of hun clubje vervoegen, om iets van kennis op te doen. Klonk me vooral als meer dingen waar ik iets mee zou moeten doen...
En als er iets is waar ik een hekel aan heb, is het wel iets doen zonder ervoor betaald te worden. Ik had gehoopt Shool nog weg te krijgen daar, zodat hij op zijn minst de geleverde prestaties al zou vergoeden, maar Kavallah haar buikspieren waren zo sterk als staal. Mijn rapier boog er op, en ik ben zelfs zeker dat ik niet eens een tweede navel heb kunnen maken.
Ik had het wel slim aangepakt. Ik deed alsof ik bij haar clubje zou gaan, maar daar moesten we Shool voor dood doen, terwijl die grote zottin haar ritueel nog eens deed. Ze had dat ritueel nu niet als het oproepen van de Dark Six moeten aankondigen... Dan had ik er een probleem mee gehad om Taen de hoek om te helpen zodra we betaald waren geweest. Maar goden in de straten zijn nooit een goed idee, en zeker niet de Dark Six. Maar terug naar mijn superieur intellect. Ik nam mijn rapier en deed alsof ik Shool ging prikken, maar ik prikte eigenlijk in de buik van Kavallah. Maar wie had nu gedacht dat buikspieren harder konden zijn dan staal? Ik schoof zelfs af van een van die bultjes in dat eight-pack tot tussen twee spieren in. Ik duwde goed door nochtans, maar ik geraakte er niet in. Ze keek me indringend aan, alsof ze op dat moment verliefd werd op me, maar ze zag Shrike staan kijken en zei: "Het lijkt erop dat jullie een keuze hebben gemaakt. Jullie moeten nu verdwijnen." Ik dacht eerst dat mijn dagen geteld waren. Als Kalla en Shrike zouden vertrekken zou ze mijn heupen gegarandeerd breken. Maar ik werd ook naar buiten gewerkt. Die goblins zijn waarschijnlijk wat jaloers.
Nu ja, we waren weg, levend en wel, maar onbetaald. Alleen dat stom beeld van prinses B. hadden we er aan overgehouden. Tot overmaat van ramp stond Boromir, Buram, Burrata,... die vervelende chauffeur bij ons. In heel veel woorden bood hij ons een lift aan, maar hij nam ons mee naar zijn eigen huis, dat groot genoeg was om 3 dwergen in onder te brengen, maar in de realiteit leefden zij daar met 6 stuks klein gespuis en nog een groot gespuis. Die zot viel me aan, heeft me gebeten zelfs!
Dat kwam als volgt. Chauffeur stelde ons voor aan zijn "lelijke" zus Rama. Naam gelijk een klok, lichaam als een tempel. Ze moest ook niet veel van Borim hebben, maar deelde een bloedband. Ongeloofwaardig verhaal, maar wie ben ik om dat arm kind iets anders wijs te maken? We werden ook voorgesteld aan zijn koe van een vrouw, Anastasia, en zijn vier kinderen die allemaal dezelfde naam en uiterlijk deelden met Anastasia en hun vader. De enige andere rare vogel was Borat. Lange, tengere slungel die me direct in de gaten hield. Ik ben zeker dat hij verliefd was op zijn zus, Rama, maar die is dan weer helemaal buiten zijn klasse. Hij zag er alleszins uit als een resultaat van eeuwenlange inteelt, net als de rest van de familie, op Rama na. Over inteelt gesproken, er stond daar plots een (p)luizig roze ding in de kamer, keek me raar in de ogen terwijl ik met Rama aan het babbelen was en viel me aan. Voordat het zijn zin kon afmaken van wat zeker weten een monoloog ging worden over hou IA de wereld gaat overnemen, had ik al een stoel vast om het een slag te geven. Mijn rapier ging niet, want de ruimte was gewoon te klein. Die stoeltjes waren precies gemaakt om mee te slaan, dus ja... Van het een kwam het ander. Een van die andere producten balkte nog en kreeg dus ook een slag van de stoel voordat het veel kon zeggen. Ik heb gezien wat rituelen doen, ik ga niemand nog eentje laten casten terwijl ik nog in de kamer ben. Alleen kwam daarna die zotte Anastasia uit de keuken met een mes getrokken. Uit pure zelfverdediging heb ik de stoel dan maar gebroken in haar nek. Borat sprong in mijn nek, beet me en ik stormde dan maar op de muur af om hem van me af te krijgen. De kinderen begonnen allemaal te schreeuwen en zoals ik, werd ook die chauffeur kwaad dat het wel heel luid aan het worden was allemaal.
We moesten daar weg. Ik heb de sleutels van de koets meegenomen en heb Shrike ons laten wegvoeren naar een Calling Stone. Klootra lichtte ons op voor een paar zilverstukken, maar Harry Pipo liet toch weten dat de crew terug aan boord was. We zijn dan maar snel vertrokken naar ons luchtschip, want Kavallah zou dat ritueel met Shool wel gestart hebben. Zodra we daar aankwamen werd alles in het werk gezet om te kunnen vertrekken. Als het niet aan mijn aansporingen had gelegen, hadden we nu nog altijd in dat dock rondgehangen. Aan boord zagen we de wolken en de rook en mist, zoals in het ritueel, de bovenste laag van Sharn inpalmen en toen de rook en mist verdween, was ook de hele bovenste laag weg. Wat een verkwisting. Maar net als dat bovenste deel, is het ook onze zaak om hier zo snel mogelijk weg te komen en liefst zonder rook of mist. Gelukkig is de crew ook gemotiveerd. Ik ga voor de zekerheid toch maar leren hoe dat spel werkt, want ik heb een donkerbruin vermoeden dat die niet altijd gaan blijven rondhangen, of toch zeker niet gratis. Maar weg hier, voor de Dark Six dit stuk van de wereld inpalmen en hun miserie hier loslaten.
Op naar betere oorden! Waar Kalla in een bikini of minder kan rondlopen!
Dag 3 in Sharn - Fuck luchtschipcrews.
Wat een rotboot is dat eigenlijk... In plaats van dat we rustig in slaap gewiegd worden, schudt dat ding ons wakker. Blijkbaar moet dat 'afgekoppeld' worden als ge het niet gebruikt en natuurlijk geen kat die weet hoe dat moet. Ik had meer van Shrike verwacht. Ik bedoel maar, hij is van dezelfde maker, min of meer. Tandwielen, hout, staal en wat magie. Technisch gezien is er geen verschil tussen hem en een luchtschip. Maar goed. Die rot-Teller had de crew weggestuurd, of toch iemand die op Teller leek, maar dat mocht dus eigenlijk niet. Ik ben de oude man zijn naam al vergeten, maar voor iemand die duidelijk al honderden jaren rond die dingen gewerkt heeft, had hij nul kennis over die luchtschepen. Meer als: "Dit moet een crew hebben. Waar is de crew?" kwam er niet uit. Amateurisme ten top. Men zou haast denken dat als een crew weggestuurd wordt, dat ze zouden protesteren. Niet dus. Liever lui dan moe, moeten ze gedacht hebben.
We hebben dan maar zelf geprobeerd om alles te ontkoppelen. Teller heeft er een tintje aan overgehouden en wat verbrand haar. Shool trok zijn neus weer op voor al het werk. En Kalla haar maag was luider dan de machinekamer van dit schip. Die vrouw is ongelooflijk. Zo een honger en toch de energie vinden om aan elke hendel te trekken en op elke knop te duwen. Gelukkig was ik er ook nog. Ik probeerde ten minste echt te helpen. De vlam waarmee we gekoppeld waren, kon mogelijk gedoofd worden zoals ik al vlammen doof sinds mijn prille jeugd. Ik had het eerst Shrike willen laten doen, maar noch hij, noch Kalla, kunnen mikken als ze plassen. Dus bleef alleen ik over. De oude man vond het geen goed idee blijkbaar. Hij had beter geholpen, de azijnpisser. In elk geval had ik niet genoeg gedronken. Allee, Teller had niet genoeg gedronken. Om van de kwade blikken af te komen, ben ik Teller knock-out gaan kloppen en heeft Shrike hem in een tapijtje gerold. Ik ben dan mezelf, of misschien iemand anders die ik ondertussen als mezelf zie... god... wie ben ik eigenlijk? Hoe zie ik er echt uit? Is dit wie ik ben? Of dit? Of dit? Hmm... nee... dit is Kalla... Amai, die billen... hmm... momentje, ik kom nog terug...
...
...
...
Niet slecht.
...
In deze vorm ben ik minder snel afgeleid... Misschien beter.
Anyway, het zag er naar uit dat we op de crew moesten wachten. Om dan toch maar ons vliegdekschip te beschermen door er niet op te zitten als ze ons zouden vinden, zouden we Teller dan maar gaan afleveren in Shoarma Gate. Shasuka Gate? Hmm... Beneden in de stad. Daarvoor moesten we een koets hebben die Harry Pipo kon oproepen met een steen die uit de grond stak. Shrike kon dat steentje niet opheffen, dus hij zat goed vast precies. Na veel geld (3 goudstukken) verloren te hebben door Shrike zijn gestuntel, kreeg Harry eindelijk de boodschap naar buiten dat we een koets nodig hadden.
De koetsier die aankwam was praatziek en klonk heel... irritant. Maar goed dat ik een meester ben in zaken verbloemen of het was hier plots heel... aanstootgevend... geworden.
Hij zette ons af aan een brug die er veel te gammel uitzag om met de wagen over te gaan, anders hadden we de chauffeur gedumpt en daarmee binnen gereden. Shool heeft hem betaald en we zijn dan maar overgestoken als de eerbare tapijthandelaren die we waren.
Eenmaal binnen, bleek Shikaka Gate een café te zijn waar een paar ongure figuren rondhingen, samen met Kalabasa, een grote oger met borsten tot op haar navel. Toen ze Teller uit het tapijt zag rollen nam ze hem vast bij zijn hoofd en kneep het fijn met datzelfde hand... Waste of effort, dat hadden wij ook kunnen doen. Nu, wij dachten een deal te hebben, maar het was Shool weeral gelukt om ons te laten opdraaien voor zijn miserie. WIJ werden weggeleid naar een soort arena terwijl HIJ eten en drinken kreeg bij de hangborstige ogermadam. Echt waar. Als die crew er is en Shool is er ook, smijt ik hem overboord.
In elk geval zaten er veel hongerige wezens in cellen in die arena en hadden wij niet meer om op voort te gaan buiten de woorden van Kavara: "Tis eten of gegeten worden." en de letters die op de hendels centraal in de kamer die spelden: het is alles of niets. Na alle hendels een keer overgehaald te hebben en alles dat eruit kwam dood gemaakt en een stukje van gegeten te hebben, gebeurde er niks. Kalla, de slimste van de hoop, heeft Shrike en mij aan het werk gezet om alle hendels in één keer omhoog te krijgen. Als zij gestript had, ben ik zeker dat de hendels allemaal vanzelf omhoog zouden gegaan zijn, maar nee hoor... Werkendag. Die stenen trees, Ylara, Ylana, Ylira,... wie weet dat nog, de prinses was in een stenen beeld veranderd, dus wss door een basilisk of zo te pakken gekregen en daar opgesloten. Tot zo ver de deal. We gaan niet kunnen aankomen met een beeld van dochterlief om ons vrij te pleiten... Maar we zijn dan toch uiteindelijk uit die arena weggeraakt. Nu alleen nog zorgen dat we hier levend en wel uitgeraken. Alleen al om Shool de das om te doen. Ik bedoel daarmee een strop van koord...
Als die fucking crew nu hun job hadden serieus genomen, waren we hier al lang weggeweest. Fuck die luchtschipcrew...
Dag 2 in Sharn, deel 3 - fuck this
We kwamen aan bij Boromar, met 6 kleine halflings aan de poort die ons al glimlachend binnenlieten... We hadden moeten weten dat er stront aan de knikker was. We komen nog maar aan de deur aan en daar loopt Tael al buiten. ;Om te vermijden dat we in 't zak gezet zouden worden, probeerde ik me nog voor te doen als hem en riep "hou die bedrieger tegen!!", maar hij vluchtte precies al voor zijn leven. We hebben hem dan maar meegenomen om hem zelf ergens vanaf te duwen en te maken dat we wegkwamen. Een meesterspion zou daar wel eens handig voor kunnen zijn.
Onderweg kwam de Tael uit de mouw. De dochter was terug en ze had gezegd dat wij haar ontvoerd hadden. Dit was het moment dat wij drie ons slimmer voelden dan de rest van de wereld, het moment van opheldering, het moment van inzicht in het falen van de intelligentie van mensen die veel te veel betaald worden om dingen te weten. NATUURLIJK is zij een changeling of een doppelganger. NOOIT zal zij effectief de echte dochter zijn. Tael kwam af met een onnozel vergezocht verhaal over een Ir'tain die verloren is om een artefact te gaan zoeken en deze bedrieg(st)er zou daar iets mee te maken hebben. Ik snapte er niks van. Ik moest zelfs niet naar Shrike kijken om zijn raderen te horen stilvallen, al was dat moeilijk met de maag van Kalla die niet stopte met schreeuwen om eten. We hadden het eigenlijk wel gehad met Tael. Die heeft ons gisteren de hele dag zitten pushen om volk te zoeken op straffe van een klopjacht om ons te zien hangen en dan ziet hij daar een dom wicht en het enige waar hij op let is op wat ze zegt. Hij zou beter moeten weten, spion van mijn voeten.
We werden plots tegengehouden toen we Tael uit de rijdende koets wilden smijten. Even dacht ik dat we al betrapt waren voor het denken aan het uit de weg ruimen van dat stuk onheil, maar degene die ons aanhield, had een witte vlag vast. Even dachten we dat hij zich kwam overgeven, maar Tael zag het als een onderhandelingsvlag. Hij leek de andere partij ook te kennen. Shoarma noemde de andere Tael. Of Senegal, Senechal, Zenesjaal... Zoiets... maakt ook niet uit. Zo belangrijk is Shool niet. In elk geval kwam de deal snel. Teller voor de dochter. Dus wie had er, weer al eens, gelijk? Juist... de slimste van de hoop. Wij. Die Tael zouden ze nooit als tussenpersoon mogen gebruiken. Te dom om te helpen donderen. Nu, ik moet zeggen, ik dacht dat Teller iemand was die we naar een van de zeven hemelen, of een van de negen hellen, hadden verbannen. Gelukkig wist Kalla haar maag nog (ik zweer het, volgens mij is haar maag zelfbewust en horen we alleen die babbelen) dat we Teller al hadden afgegeven aan Tael, dus dat zou geen probleem mogen zijn. Shrike ontplofte wel toen bleek dat Tael niet in zijn hotel was zoals hij gezegd had toen we Teller hadden afgegeven. Volgens hem waren wij in fout door Teller bij hem, die niet hij was, achter te laten. Het heeft niet veel gescheeld of we hadden hem een vlucht naar een andere wereld laten nemen, ware het niet dat hij plots wel heel goed kon babbelen.
Hij vertelde ons dat Teller zich uit de voeten zou maken en wel via de lucht. We moesten bij Solia zijn, Solia d'Lyrandar. Persoonlijk hadden we er niet veel zin meer in. We waren moe, gewond en eigenlijk gewoon het heel gedoe beu, en Tael was ons meer niet aan het vertellen dan wel. Die handlanger met zijn witte vlag bleek iemand te zijn van Kavallah, die op haar beurt een trol, of een Oni, is. Verder bleek er via de luchthaven van Solia een rechtstreekse vlucht te zijn naar Stormreach, dat dan weer een toevlucht is voor gewezen spionnen. Absurd dat dit algemene kennis is en dat er rechtstreekse vluchten naar zijn... We leerden ook iets van een club, Aurum, die hoog op de ladder staat en veel rijkdommen verzameld heeft. Ik luisterde eigenlijk al niet meer, en ik ben zeker dat Shrike ook een spelletje patience aan het spelen was in zijn hoofd. En dan viel het woord goud. Daarna heb ik ook niet veel meer verstaan, behalve dat Aurum goud heeft, of het betekent... Maar wie zich als club 'goud' noemt, zal toch wel iets van dat spul hebben rondslingeren. Moeten we maar eens onderzoeken.
Anyway, wij kwam aan in een dorp waar ik als Tael verkleed wat sympathie heb kunnen krijgen van een juffrouw Freeberry. Nog altijd als Tael verkleed vertelde ik verhalen over de oorlog en hoe mijn pietje is afgeschoten en ik continu last heb van een prolaps die alleen door een kanonskogel in mijn poep op te houden enigszins kan beter worden. Ze gaf me wat healing potions mee. Genoeg om even mee toe te komen. Misschien zijn Tael zijn looks niet zo onhandig om te onthouden. Kalla haar maag was echt aan het schreeuwen om eten... Ik liep een steegje in met een louche eettent waar een norse dwerg 5g vroeg voor heel wat eten. Veel geld, dus we maakten er het beste van. Een gespeelde paniek mijnentwege, Kalla haar maag die luid en duidelijk schreeuwde om eten (of zou dat toch echt haar stem zijn?) en Shrike die het hoe dan ook niet nauw neemt met de regels van de etiquette zorgde evoor dat we zijn voorraad konden binnenspelen voor 5 goudstukken, en dat op enkele minuten.
Op naar Solia, die in Dragon's Tower zou zitten. Overal kwamen we een tekening van een kwal tegen. Niemand wilde daar iets over kwijt. Zij was omringd door enkele mannen die het op haar gemunt hadden. Wit overhemd, blauw-geel vest, leren broek die overal goed aansloot en rood haar zover ge kon kijken. Geen idee of zij ook een tepelpiercing heeft, maar ze had wel een tattoo van diezelfde kwal. Zo ver boven de zee is dat wel wat vreemd, maar goed. Rijke mensen zijn nu eenmaal raar. Na een kort gesprek kwam Teller ter sprake en weliswaar... Tael was slimmer dan ik dacht, hij was ter plaatse geweest. Net voor wij binnenkwamen, is hij naar buiten gegaan op weg naar zijn luchtschip, de Alta Maria. We gingen deze kans niet laten liggen en zijn achter hem aangegaan. Je kan zeggen wat je wil van Shrike, maar heel erg dom is hij niet. Een beetje dom maar. Slim genoeg om Kalla onder zijn arm te grijpen en het op een lopen te zetten om haar zo te lanceren zodat zij Teller bij de kraag zou kunnen vatten. Ze mogen hier ook wel iets doen aan de veiligheid trouwens, want er zijn voor ons allemaal momenten geweest dat we dachten dat we eraan gingen zijn. Shrike heeft dan weer dat geluk waardoor een grote vogel hem meesleurde en hem even verder terug afzette, waardoor hij Kalla terug kon meenemen en zij nóg dichter geraakte bij Teller die onderweg wat minder goed gezind volk was tegengekomen. Ik viel een verdiep naar beneden door de wind, en, eerlijk, door een gebrek aan enige veiligheidsmaatregelen op de bruggen aan de luchthaven. Misschien moet ik maar eens een klacht in dienen... In elk geval duurde het niet lang voor we Teller door zijn twee benen en in zijn schouder hadden geschoten, terwijl anderen op hem inbeukten. Die heeft veel mensen kwaad gemaakt precies. Maar wij hadden hem. We hebben hem tot bij Tael gebracht, die voorstelde om dan maar even de ochtend af te wachten om Teller naar Kavallah te doen om te kijken of zij zich aan haar deal zou houden. Dat moest hij ons geen twee keer zeggen. Teller zijn kleren pasten mij ook na een aanpassing van mijn gestel. En zijn crew herkende hem in mij toen ik riep dat ik mijn luchtschip ging verkopen aan die warforged hier. Ze dropen allemaal redelijk snel af nadat ze beseften dat ze geen soldij meer zouden krijgen, dus nu hebben wij al een boot... een luchtboot. Als we hier weg willen zijn we weg! Via de lucht! Zou Shrike kunnen vliegen hiermee? Kalla zie ik dat niet doen. Er zit geen eten aan het stuur...
Dag 2 in Sharn, deel 2 - Fuck Cask... en Taen
Het tweede deel van deze onheilige dag begon al goed. Omdat we naar een regio met veel changelings zouden gaan, spraken we enkele verborgen details af waaraan we te herkennen zouden zijn. Shrike had een blauw zakdoekje in zijn borstzak gedaan, waar zijn jas over hing. Ik droeg een rode veter aan mijn pols die ik van Teller zijn huis had meegenomen. Ziet er niet uit, maar dat maakt dat niemand anders zoiets draagt. Mouw erover en niemand die dat kan zien of weten. Maar Kalla... Kalla deed gewoon Shrike zijn beweging na toen hij zijn jas opzij trok om zijn zakdoek te laten zien. Alleen had Kalla maar één laagje aan en daaronder zat haar naakte borst, met een soort wapen erdoor. Een kleine ijzeren staaf met een bolletje aan weerskanten. Ik had zoiets nog nooit gezien, maar het staat nu in mijn geheugen gegrift. Ik vraag me af of ze ongevoelig is aan haar borst, of net heel gevoelig... Wat zou er gebeuren als ik er aan zou... nee... Dit zijn geen gedachten voor een heilig man als mezelf.
Wij naar het rodelichtjes-district, waar een hoertje zich aan me wilde opdringen. Geen interesse, ik zat nog met Kalla haar borst in mijn hoofd. Als cleric maak ik me oprecht zorgen over haar welzijn. Misschien moet ik eens vragen of ik dat staafje eruit mag halen, eventueel wat speeksel rechtstreeks er op aanbrengen om de wonde sneller te doen genezen... Mijn intenties zijn oprecht, ik zweer het! Nu, wij lopen verder en vrijwel direct valt er iemand bovenop mij en Kalla vanaf een hoger gelegen niveau. Helaas heeft hij die val niet overleefd, mogelijk afgeketst op dat stuk staal in Kalla en hij ging over de reling. Hij is mogelijk nog altijd aan het vallen. Bij wijze van verontschuldiging liet hij 5 goudstukken uit zijn zakken recht in mijn handen vallen. Maar goed, want daarna kwamen we iemand tegen met meer tiks dan haar op zijn hoofd. Hypernerveuze kerel die vroeg of we goed spul wilden. Wist hij veel dat het goed spul onder dat dun laagje stof ligt, net buiten bereik, want Kalla zou mijn vingers afbijten als ik er aan zou komen. Niet? Misschien.. Laten we het daar op houden.
Niet onder de indruk van zijn druggebruik, had Kalla wel direct door dat het over hetzelfde middel ging dat de vechtpartij veroorzaakte op het gala gisterenavond. Hij deed het van de hand voor 5 goudstukken voor een flesje, maar we hebben dat kunnen afpingelen naar 3 goudstukken. Hij had ook nog iets als 'drakenbloed', maar eerlijk. Draken zijn al eeuwen niet meer levend gezien, zelfs al zolang dat hun bestaan in twijfel wordt getrokken. Indertijd verdiende ik nog goed geld aan "drakentanden" die eigenlijk gewoon stenen waren in de vorm van een tand... Een of andere gek noemde dat dan een fossiel en betaalde er veel geld voor, dus ik ging niet klagen.
Even hebben we gedacht om die twink te volgen als hij voor een nieuwe voorraad zou gaan, maar het werkte volgens die gek niet zoals wij het dachten aan te kunnen pakken. Bij een litertje meenden wij dat hij dat zou gaan halen bij zijn bevoorrader, maar hij moest eerst geld hebben en dan zouden ze ons contacteren... No way dat ik zulke figuren ook maar een goudstuk geef zonder meteen resultaat te zien. Een bebloed hoofd of het product waarvoor ik betaal. Bebloede hoofden doet mijn god in, producten zijn dan weer mijn business. Shrike is eigenlijk nog wel handig. Die zorgt voor de bebloede hoofden, zodat ik me meer kan verdiepen in mijn eigen zaken. Al moet ik Kalla ook wel een talent toeschrijven. Bij het aanschouwen van haar borst voelde ik mijn bloeddruk stijgen en ik was zeker dat het uit mijn neus zou sproeien.
Nadat ons plan met de druggebruiker/-dealer mislukte, meldde Shrike dat hij iets had vastgekleefd aan de twink waardoor we hem kunnen terugvinden. Even erna kwamen we uit aan Velvet's Inn waar Cask zich zou bevinden. Ik deed me voor als een partner van Daesk om toegang te krijgen, maar de hostess moest advies inwinnen van de eigenares, miss Velvet. Kalla vond dat ze genoeg had gewacht en bood aan om er te gaan werken. Iets zegt me dat ze daar bergen goud zou verdienen als ze haar toelieten. Nu, miss Velvet kon blijkbaar gedachten lezen en las dan ook die van Kalla waarna ze niet meer binnen mocht. Waarschijnlijk heeft ze gezien dat ze zelf dat stuk ijzer in haar tepel heeft gestoken. Dat zou een heel sensuele ervaring kunnen zijn, maar Kalla kennende gebeurde dat met een haat en razernij die ongeëvenaard is in deze wereld. Ik zou me ook zorgen maken dat ze er iemand zijn oog mee zou uitsteken. Al zou ik dat misschien nog wel riskeren, moest ik niet zo een godvrezend man zijn. God- en Kallavrezend... Erna was het mijn beurt omdat ik zei dat we Cask uit haar etablissement wilden halen. Ze las mijn gedachten en ik heb me echt gefocust op Cask. Ik kon me niet voorstellen dat ze bij mij een visie zou krijgen van Kalla die 's avonds haar hand op haar gepiercte tepel legt en er eens in knijpt. Het zou en moest Cask zijn. Zonder gepiercte tepel weliswaar. Hoe zou dat voelen als ze daar in knijpt? Hard tegen hard... kan niet leuk zijn, of ze moest graag pijn voelen... Maar het zou hard tegen hard gaan als we Cask in handen kregen. Met een ijzeren staaf, anders dan die in Kalla haar tepel, zouden we hem bewerken. Cask dus. Dat was het. Cask. Misschien is zijn tepel piercen ook wel een foltering... Eens proberen. Maar daar gaat Cask dus, uit deze plaats en uit het leven van miss Velvet.
Zoals verwacht was het door zo te denken aan Cask goed voor miss Velvet en we werden uitgenodigd om binnen te komen. Gelukkig kan ik me goed focussen en red ik keer op keer onze pogingen om ons doel te halen.
Er zat een meisje van miss Velvet in de kamer met Cask. Rika heette ze. Ons plan was dat ik gekleed als jonge halflinge de kamer zou binnen gaan en haar daar weg zou halen. Bij het binnenkomen konden we de rest van de kamer niet zien, en we gingen dan maar alledrie stilletjes naar binnen en lieten miss Velvet de deur achter ons sluiten. Enkel open te doen na een speciaal klopje dat we ter plaatse ontwikkelden (soms heb ik echt schrik van mijn eigen genie, en Kalla...). Toen ik bovenaan de trap de kamer binnenging zag ik de clown zitten in de zetel, en de zangeres die aan het haardvuur stond te zingen. Niet zo goed als de echte, dus duidelijk dat het twee changelings waren. Alleen uitzoeken wie wie is. Ik probeerde een foute naam te geven, die de zangeres wel direct verbeterde, maar iets in het aarzelend gedrag van de clown deed me twijfelen. De zangeres wilde zo snel mogelijk naar buiten, de clown bleef zitten. Mijn bloeddruk steeg, mijn onzekerheid ook. Weg zou de zangeres niet geraken. Shrike staat om de hoek, Kalla nog iets verder. Als ze al tot bij Kalla geraakt, is het daarna met haar gedaan. Buiten geraken lukt hoe dan ook niet zonder onze hulp. Maar de clown was dus Rika. Ik beschermde haar met Sanctuary en nam wat afstand toen duidelijk was dat de zangeres ons doelwit was. Shrike en Kalla stormden binnen en we begonnen op Cask in te beuken. Vervelende man. Probeerde Shrike telkens met flesjes vloeibaar vuur en zuur te beschadigen... Als hij de soul coin raakt, maak ik hem af. Niet dat we dat anders niet gaan doen... Maar eerst wat info nodig... De focus die Kalla heeft om mensen pijn te doen, zou dat komen door die piercing?
Eenmaal Shrike hem vast had zodat hij niet meer aan zijn flesjes kon, was het gevecht gedaan. We stripten hem en bonden hem op een houten stoel vast. De kolenpoker werd in het vuur gelegd als voorbode voor wat zou volgen. "Ze verwacht jullie." Ja ok,... maar waar verwacht ze ons? En wie verwacht ons eigenlijk??? "Hahaha, jullie weten nog niks!" Dat leek me duidelijk, anders stelden we de vragen niet. "Ze wacht op jullie aan Shamukar." Het wie duurde ook niet lang meer. "Cavallah, mijn baas." zei hij...
Natuurlijk stelden we meer vragen. Over met hoeveel ze zijn, waar de dochter is, etc, maar hij loste niks meer. Ook niet nadat hij op een gloeiende pook viel met zijn gat. Een paar keer brachten we hem terug tot de levenden om alsnog antwoorden te krijgen, maar het had geen zin. Hij wist het niet, of hij ging het echt niet vertellen. Shrike heeft de pook geprobeerd eruit te halen, maar deed dat langs de foute kant en hij viel in het haardvuur. Het duurt dus bijzonder lang eer een changeling verbrandt. Wss door de snelle cellengroei die ons toelaat van gedaante te veranderen. Zou ik ook zo een piercing kunnen shiften?? Volgende keer dat ik Kalla word eens proberen. Zou dat pijn doen? Ondertussen wel terug op ons normaal formaat, vermoedelijk de effecten van die val in de kluis uitgewerkt, bespraken we onze volgende stappen.
Met een onvoorspelbare troepenmacht die op ons zou wachten, leek het ons veiliger om de familie op de hoogte te brengen zodat ze hún troepenmacht op de juiste plaats konden inzetten en ons buiten spel laten. De reis naar Shamukar zou hoe dan ook te lang duren en eigenlijk waren we wel moe door de vele activiteiten van vandaag. Daarbovenop moet niet de hele stad afzien omdat wij er niet op tijd geraakten, dus konden we ons best focussen op het inlichten van de familie, liefst via Taen Shool, maar die ezel zit te ver weg. Fuck hem dus toch maar. Drie uur zou het duren om terug een niveau te stijgen. Stel u voor dat we hadden afgedaald naar de ondergelegen niveaus om Shamukar te bereiken. Het zou ver in de ochtend zijn, boven en onder ons zouden de troepen van de familie een ravage aan het aanrichten zijn en wij zouden ons temidden van dat alles in het hol van de leeuw begeven. Absurd. Het is een uur reizen naar de familie. Tijd genoeg voor een kort dutje.
Dag 2 in Sharn - Fuck Taen
Wakker worden in een van de beste hotels van de stad. Nooit gedacht dat ik dit soort luxe zou meemaken. Ambetante is dat ik nog altijd zo klein ben. Kalla denkt dat ze door genoeg te eten terug gaat groeien. Behalve de 3 B's, groeit er niet zo veel, alleszins niet bij haar. Shrike heeft zich de hele nacht bezig gehouden met alles dat los zat in de kamer te verzamelen. En daarna met alles dat vast zat los te maken, zodat dat ook mee kon. We gaan een bag of holding nodig hebben als ze ons op deze manier blijven behandelen. Misschien eens naar vragen als we anderen hun miserie weer hebben opgelost.
Taen Shool stond plots aan onze deur. Ik heb hem nog een pijl door zijn hoofd willen schieten, maar iets in me moet gedacht hebben dat hij wel eens beladen met goud zou kunnen komen, want ik schoot gewoon langs zijn hoofd door in de muur achter hem. Het is dat, of hij was een soort van illusie. Ik mis nooit. Hij bracht goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws was dat papa en mama van hun ontvoerde kroonprinses boos zijn en binnen 24u de hele stad op stelten zouden zetten. Niet zo goed gezind dus. Nu ja, ergens wel te begrijpen. Ze zeggen wel eens dat kinderen een huis kosten. Als dat een huis is zoals dat van hen, dan is dat een ferm kapitaal. Ik zou ook niet zo content zijn als ik plots merkte dat mijn kapitaal met 10% gereduceerd is, al heb ik natuurlijk geen miljoenen op overschot... Eigenlijk, waar maken die zich druk over? De rest van die investering hebben ze uitgespaard...
Het goede nieuws... ik weet nog altijd niet of het goed nieuws was. Die zangeres van gisterenavond verbleef ook in het hotel, maar Taen Shool wist niet waar. En Bramblefinger werkte er ook. Dus werk voor ons, en nog geen goudstuk gezien op die paar van gisteren na. Ik weet echt niet waarom wij de onderzoekers in deze zaak moeten zijn. Ik heb even gedacht om hem met zijn goed en slecht nieuws uit het raam te laten smijten door Shrike en gewoon weg te gaan uit deze stad. Sharn is overschat. Niks dan drama, werk en geen goud om mijn zakken mee te vullen. Niet eens iets om ons te helpen om hun miserie op te lossen. Toen hij buiten ging (langs de deur, geen zorgen) tikte ik hem toch maar eens op ooghoogte. Het gaf voldoening om hem ineen te zien krimpen, ook al had hij betaald voor de roomservice die Kalla in haar eentje binnengespeeld had en voor ons verblijf hier. Ik denk dat we zelfs met al het goud in onze zakken niet genoeg zouden hebben voor de hoeveelheid dat Kalla eet.
Wij alleszins maar aan het werk, met een belofte van een rijkelijke beloning bij de terugkeer van de dochter. Op naar het onthaal waar een onwelwillende medewerker zijn baas moest vragen om ons de nodige info te geven over de zangeres. Die idioot sloot zichzelf op in een kamertje met de "maître d'hotel". Shrike zorgde dat hij daar ook niet direct buiten zou komen, terwijl Kalla gezwind als ze is over de toog gleed en ik rond liep, want ik kwam amper tot aan de toog. We vonden al snel het register met de markering 'Y'. Dat moest ze zijn, of daar gingen we toch van uit. Als ze dat niet was, hadden we een extra probleem. Moet Taen maar oplossen.
Ondertussen kwam de "maître" toch naar buiten met zijn medewerker, terwijl wij al terug aan de andere kant stonden. Met het verkopen van wat onzin en vleierij kregen we van de maître het kamernummer dat klopte met wat wij al hadden ontdekt. Eén probleem minder voor Taen... maar we zouden er nog genoeg creëren, want fuck Taen. De maître die niet zeker was of hij al dan niet eigenaar was van het hotel wist ook te zeggen dat Bramblefingers in de ontbijtzaal zat. Die hebben we dus ook van zijn stoel gelicht om samen een intiem ontbijtje te nemen. Het is echt handig om Shrike mee te hebben en omringd te zijn door klein volk. Bij een toegegeven heerlijke steak vertelde hij ons over Kura die tegen alle regels in drank in schonk en ging verdelen en 2 seconden later met een lege plateau terug in de keuken stond. Twee mogelijkheden... Ofwel was er nog een changeling of shapeshifter aan het werk geweest, of ik had per ongeluk de foute Halfling zijn vorm overgenomen na mijn incident bij de kluis. De opluchting toen bleek dat dit ervoor gebeurd was, was immens. En ging dan terug over, omdat het besef kwam dat we met een shifter te maken hadden. Kura was een regelmatige medewerker van Bramblefingers, maar hij wist hem niet wonen. Moest daarvoor zijn administratieve contacteren, die hij ook niet wist wonen. Wat een slechte zaakvoerder eigenlijk. Hij wist ook te zeggen dat het vreemd was dat wij toegevoegd waren aan de werknemerslijst, al wist hij niet wie dat gedaan had. En er stonden een paar mensen op de gastenlijst die normaliter nooit uitgenodigd zouden zijn op het avondfeest: De Tarashks.
We zijn dan maar met Ylana gaan babbelen, die hoofdpijn had. Wilde ons eerst niet binnenlaten, maar ik gebruikte het smoesje dat ik aspirines had. Geen idee wat aspirine is, maar ze deed er de deur voor open. Shrike zijn voet naar binnen, Kalla direct erachter om haar eten op te eten... en dan maar wat vragen stellen. Zij had het hele optreden gedroomd en herinnerde zich de creepy clown, een knappe kerel genaamd Teller en een raar drankje. Met die info zijn we naar Taen gegaan en die deed alsof hij alles en iedereen kende, zoals we van hem gewoon zijn. Teller is een fixer voor Daesk, een groep met allerhande monstruositeiten en doppelgangers. Hij houdt van vrouwelijke half-elfs, heeft een villa ergens in de stad en heeft niks goed in de zin. We konden dus maar best infiltreren. Een half-elf van mijn formaat zou hij niet binnenlaten. Ik zou hooguit 12 jaar of zo kunnen zijn met deze lengte... zelfs voor half-elves zou dat niet ok zijn. Dus ik nam de vorm aan van Kalla en we zouden als exotische tweelingszussen met ondertussen iets bredere heupen en een grotere boezem dan vanmorgen proberen binnen te geraken. Als dat zou mislukken zou ik voor zijn ogen shiften en doen alsof we van Daesk waren. We namen een koets en Taen dacht dat wij zouden betalen... Jammer, we betalen alleen voor een ticket weg uit dit hell hole. Nog een zucht van Taen, nog een tik tegen zijn ballen en we waren op weg.
Shrike heeft goeie ogen, moet ik zeggen. Direct had hij de drie half-elf hoertjes gespot die richting van een villa liepen. En hij wist hen zich zo ongemakkelijk te voelen dat ze vertrokken met onze koets. Kalla en ik klopten op de deur, maar dat had zo een kijkgat... Hij kon dus alleen maar ons haar zien denk ik. Met die slangen op ons hoofd, trouwens moeilijker om te controleren dan ik had gedacht, moet hij zowat een hartaanval hebben gehad. "What the fuck is dit?" riep hij? Ik zei nog dat we een exotische tweeling waren, maar vanuit zijn perspectief moet het eruit gezien hebben dat er twee bundels pratende slangen voor zijn deur stonden... Hij liep weg. Fuck Taen. Ik op Kalla's hakken naar achter rennen, zodat hij niet langs de achterkant weg zou vluchten. Kalla, ik weet niet hoe ze het doet, kroop het terras boven de ingang op, brak het raam open en rende naar beneden. Ik ben in een putje weggezakt en had even schrik dat ik de hak zou breken. Gelukkig niet gebeurd, want ik wil Kalla niet uitleggen hoe het komt dat ik haar schoenen kapot heb gemaakt. Nu ja, die Teller rende dus niet naar buiten maar naar de kelder. Kalla liet ons binnen en Shrike en ik zijn de kelder ingegaan waar een stevige deur ons buiten hield. Ik probeerde de shift en de bluf, maar Teller geloofde ons niet. Hij zei: "Gij zijt niet Kask." en ik zei: "nee, Daesk. Kom er maar uit. De baas wilt u spreken." Ondertussen peuterde ik een slot open, toen Shrike zich plots omdraaide naar een halfling die van de trap kwam gestormd. Die ene werd snel gevolgd door nog een aantal andere halflings. "Wij moeten Teller hebben!" Ok sportvriend, maar hij is eerst van ons... maar daar waren ze het niet mee eens. Toen ze messen trokken, moesten we ons wel verdedigen. Op een of andere manier hadden die onnozelaars Kalla boven niet gezien. Waarschijnlijk over het hoofd gezien *gniffel*, hebt ge hem?
Kalla stond plots achter die mannen en liet er eentje haar furie voelen. Shrike stormde dan ook af op eentje die hij een klap met het plat van zijn zwaard gaf. Ik hield wat afstand om de deur niet onbewaakt te laten en schoot met wat pijlen richting van de halflings die Kalla en Shrike probeerden omsingelen. Kalla is een machine. Ik bedoel dat niet letterlijk. Shrike is letterlijk een machine. Die laat zich steken en ge hoort elke keer metaal op metaal en direct erna ziet ge die blik van spijt op het gezicht van degene die hem gestoken heeft. Maar Kalla... die vorm... zelfs met de iets zwaardere heupen na 16 ontbijtjes kan die nog bewegen alsof ze zo slank is als gisteren. Pats, mep, mot, als vliegen vallen ze. Misschien dat ze zich kwaad maakte, want iemand had haar kleedje wel gescheurd met zijn dolk. In elk geval bleek nadien dat de papa deze pipo's had gestuurd. We hebben er dan maar eentje laten lopen, omdat het zo zielig voor hem was.
Een minuut later stonden we binnen bij Teller. Kalla prutste het laatste slot open nadat Teller zich niet wilde overgeven. Shrike greep hem direct vast, zette hem op een stoel en we bonden hem dan maar vast om hem te ondervragen. Hij zou het niet zo ver gebracht hebben als hij direct alles zou vertellen, maar jaren heb ik rondgelopen in oorlogszones, waar ik gruwelijke dingen heb gezien, en mogelijk gedaan. Hij hield zich sterk, ook nadat er een dolk in zijn been belandde die net zo goed had kunnen missen of ergens anders in terecht had kunnen komen. "Ik zeg niks!" Ok dan, mister tough guy. Als pijn niet werkt, dan werkt mss wat hij graag heeft. Ik shifte in een half-elf, weliswaar eentje van 12 jaar of zo, en stripte zijn broek van zijn lijf. Met een scherpe dolk haalde ik iets open waaraan hij nogal gehecht was. Even later schreeuwde hij de namen uit van zijn medeplichtigen en wat het plan was. Kask, zijn contact bij Daesk, was ook de creepy clown en had Kura zijn vorm aangenomen. Een changeling dus en eentje die moeilijk te pakken gaat zijn. Het plan was om de dochter te laten afzonderen door de Tarashks en haar naar de crypte te brengen. Daesk zou haar daar ophalen. De vraag was waar we Kask zouden kunnen vinden. Hij was niet geneigd om ons dat te vertellen tot ik het beste IN hem naar BUITEN bracht. Toen jankte hij als een klein kind en vertelde wat we wilde horen. Kask zit gewoonlijk in de Velvets Inn, een bordeel, waar changeling en doppelganger hoertjes zijn voorkeur hebben. Ziet er naar uit dat ik er aan hang... Nadat we alle info hadden, heb ik hetgeen buiten was, terug erin gestoken en zijn spel dan maar dichtgenaaid. Ooit gaat hij daar stoere verhalen over vertellen, maar we gaan hem alleszins altijd kunnen vinden. Moest het nodig zijn natuurlijk.
We hebben Teller maar overgeleverd aan Taen, zodat die hem aan papa en mama kan afleveren. Misschien dat we zo wat meer tijd kunnen krijgen. We hebben niet zo heel veel tijd meer om ons uit de voeten te maken en ik wil hier NIET meer zijn als de shit ons rond de oren vliegt... Ik zal al maar eens een vrouwelijke dwergvorm aannemen... Is mijn gat niet te dik in deze rok?
Dag 1 in Sharn... Fuck Boris.
Eens te meer is duidelijk met welke karikaturen ik me omring. Vandaag was nog maar eens een bevestiging van wat ik al lang wist... we moeten uit deze business, naar meer legitieme zaken. Shrike is wel meer waard dan ik dacht... Opa Merx senior heeft ooit de warforged gemaakt, maar het is zijn zoon, Aren die het potentieel er in zag en ze een bewustzijn heeft gegeven. Kleinzoon Merx junior De Califs had nog nooit gehoord van een warforged met een soul coin. Dus Shrike is geld waard. Veel geld. Kalla geeft niet veel om geld, die is meer op zoek naar krachtige magie.
Maar goed, vandaag was een dag om te vergeten. Ik ga Johnson moeten zeggen dat hij me nooit meer in een duidelijke val moet laten lopen. Gelukkig geraakte ik heelhuids weg, maar het was bijna gedaan met het gezelschap van Shrike en Kalla. Alleen zijn is niet zo erg, maar gezien de situatie waarin we zijn terechtgekomen, is het toch beter met drie.
Op de treinrit naar Sharn werden we benaderd door een krantenjongen die me een krant bracht die ik nooit gevraagd had. We dachten alledrie dat hij ons contact zou zijn dat Johnson had gestuurd. Shrike intimideerde hem, maar het was voor mij vrijwel meteen duidelijk dat het om een simpele werkmens ging. Dat er nog maar weinig menselijkheid in Shrike zit, is duidelijk. Ik ga hem vannacht nog eens op zijn hoofd moeten slaan...
In de krant die afgeleverd werd, stond een artikel dat mijn aandacht opeiste. Sommige letters stonden vetgedrukt. "Kiosk bij Boris" stond er. Gezien Boris de voornaam is van Johnson vond ik dat wat vreemd, want Johnson zit wel een eindje weg, maar goed. Probleem voor later. Ik heb de krantenjongen een dikke fooi gegeven uit mijn eigen zakken. Even later werd er alweer geklopt op onze cabine. Een mens, Erwig, stond in de deur en was ons contact. Hij sprak van een gala bij de Ir'Tains, en een golden dragon scale in een kluis in de NW-hoek van de villa. Afspraak met de scale in de crypte om middernacht. Om ons binnen te krijgen kregen we werktenues als opdieners en een koksmuts voor Shrike. Maten waren juist, maar Johnson had duidelijk onze competenties niet vermeld aan de odprachtgever. Kalla is niet de hardste werkster, Shrike niet de meest onopvallende in een gezelschap van Halflings en ik... mja... ik kan alles, maar ben soms niet de meest subtiele. De 1000 gp beloning was wel een mooie, samen met al hetgeen we konden 'vinden'. Qua voorbereiding moesten we niet veel doen, dus daar was ook een opportuniteit om iets uit te sparen. Eten en drinken in de hoogste kringen, rijkdom zien en voelen, het was eens een andere ervaring.
Bij aankomst in het station zagen we een bordje: kiosk 'bij Boris'. Een onvriendelijke half-orc verkocht daar kranten en andere prullaria, maar wist duidelijk niet waarover ik het had. Een zakkenroller, of zakkenvuller mss, stopte ongezien een briefje in mijn zak waaruit moest blijken dat we naar een steegje moesten. Daar aangekomen stond ons een elf op te wachten, Taen Shool van huis Phiarlan. Hij wist veel over ons, wat onze achterdocht alleen maar deed toenemen. Het hek ging helemaal van de dam toen hij op de hoogte bleek te zijn van de overval die we moesten plegen. Ik had al niet veel zin meer om er mee verder te gaan, maar hij bood ons 500 goudstukken aan om gewoon informatie in te winnen op het gala over gaande 'ontwikkelingen'. Helft vooraf, helft nadien. 250gp om niks te beloven is redelijk wat geld, dus aanvaardden we de opdracht.
We kwamen aan bij de taxi, waar nog een half-orc ons stond op te wachten. Ik haat half-orcs, zeker degene die Urak heten. . Onvriendelijk, arrogant en totaal zonder discretie. "Duurde nogal lang, de trein is al 10 minuten geleden aangekomen en jullie hebben een heist te doen!" Alsof heel de wereld ervan op de hoogte moest zijn. Idioot...
Hij bracht ons naar huize Ir'Tain, waar mr Bramblefingers, een arrogante Halfling van huize Gallanda, ons begon te commanderen. Zo goed als ik ben, mengde ik me meteen tussen de mensen, en Kalla in de glazen wijn. Shrike moest zich aanpassen in de keuken, waar alles op scheenhoogte gemaakt was. Hij stond letterlijk met zijn snijplank boven op een kast te werken, waardoor de halflings zich niet veel van hem aantrokken. Hij is de wijnkelder ingeweest, maar daar zat een beveiliging op de deur en mr Bramblefingers hield hem toch beter in de gaten dan we initieel dachten.
Onder het volk zaten alle prominenten van de regio. Koninklijke familie, alle hoofden van de belangrijkste huizen en natuurlijk heel wat hielenlikkers. Goed, op zoek naar een kluis en ondertussen de mensen rondom ons eens uithoren over wat er allemaal gaande is. De kluis vonden we relatief snel via de trofeekamer. Als ober was ik zo goed als onzichtbaar en ik kon me dan ook redelijk goed aanpassen aan de situatie. Kalla was gewoon haar verleidelijke zelf, tot ze in de trofeekamer de schedel van een van haar soort zag liggen. Ze maakte een scene, waardoor ik het schilderij kon onderzoeken van de eerste Lord Mayor. Een staf met een gemstone erin trok de aandacht, en daarachter bleek ook een lift te zitten naar de kluis en de studeerkamer. In de studeerkamer was niet echt iets te vinden buiten foto's en een speciale veer die Shrike zijn aandacht greep. Hij heeft die meegenomen en nadien gebruikt om ons uit een hachelijke situatie te redden. Kalla had ondertussen een onderonsje met Lord Morican, de dwerg die de kluis had gemaakt. Niet minder dan 5 niveaus van veiligheden ingebouwd... Dat zou dus een uitdaging worden.
Terwijl Shrike in de studiekamer zat, ben ik Kalla gaan halen om de kluis te onderzoeken. Ik had nog gezegd dat we zeker waren dat er een soort val was, maar Kalla trok zich daar niks van aan. Zij stapte uit de lift en werd door de muur opgezogen. Shrike probeerde met een maneuver tot bij haar te geraken, maar dit leek niet nodig. Misschien zijn warforged niet vatbaar voor zulke magie. Ik dacht dat de val gesprongen was, maar ik ben toch maar een schilderij gaan halen om volgende vallen te laten afgaan... Bad luck, de val was nog niet helemaal gesprongen. Het schilderij bleef ongedeerd, maar ik werd wel in de muur gezogen... Alsof ik in een edelsteen zat. Ik zag Shrike met een pluim op de muur slaan, en ik deed dan maar hetzelfde met de gem die ik van het grote schilderij meegenomen had. Even later stond ik terug in de gang, maar half zo groot. Shrike heeft Kalla dan bevrijd. Hij heeft erna ook alle andere gems maar stukgeslagen, zodat we daar niet ingezogen zouden kunnen worden bij een volgende keer... Kalla en ik zijn naar boven gegaan waar op dat moment een creepy clown aan een optreden begon. Ik heb het niet op clowns, dus ik stak mijn vingers al in mijn oren en keek rond of er niet iemand was wiens ogen zouden werken op de sensor van de kluis.
Helaas. de clown droop af, maar erna begon een zangeres, Lana geloof ik dat ze heet, te zingen. Haar stem was betoverend en ze kreeg de hele zaal mee. Even later brak een gevecht uit, waar Kalla en ik aan konden ontsnappen, maar iemand maakte gebruik van de situatie om een ontvoering op poten te zetten. Slachtoffer: de dochter van de metgezel van de koningin. Wij dus al gescheten. De boel werd afgesloten, maar Shrike zat nog in de kelder bij de kluis. Pogingen om tot bij hem te geraken waren nutteloos, want de wachters waren aandachtig. En dan stond er plots die rot-elf. Hij duidde Kalla aan en riep dat er minstens nog eentje bij de kluis zat. Met dat ik maar half zo groot meer was, kon ik makkelijker een halfling nadoen en gezien een changeling zoals ik zich normaal niet kan doen krimpen, verdacht hij mij niet. Ik deed me voor als een verantwoordelijke, waardoor ik "mijn personeel" moest beschermen. We werden naar de crypte gebracht waar we een deal hebben kunnen sluiten met de koningin haar concubus. We kregen een hoorn van een rode draak mee, en een set propere kleren. Geen shadowweave helaas. Ik had gehoopt dat ze dan maar met shiftweave zouden afkomen in de plaats, maar ook dat was geen optie...
Beste nieuws is dat ze ons hebben laten gaan, slechte nieuws is dat we gepakt zijn, geen 1000g hebben, de info niet hebben om 250g extra te krijgen en dat ze nu de gezichten kennen van Shrike en Kalla.
Fuck, fuckerdiefuckfuck...
Comments