Dag 3, deel 2. Nope, nope, NOPE!! Fuck this!

We duiken de kelder in, komen in een ruimte met kisten, kranen, en diepe putten en het eerste dat Kalla doet is zoeken naar eten, maar het eerste dat ze vindt is een tandenstoker gemaakt van een schub van een zwarte draak...
Het duurt geen 2 seconden en de grond trilt onder mijn voeten en ik hoor een, ik denk vrouwelijke, draak brullen... of tieren... het was een vreemd geluid. Maar toeval bestaat niet en het was luid. Ik doe nog snel een kist open en zie dezelfde miserie liggen. Tijd om weg te lopen. Een groep die schubben van zwarte draken verzameld in deze hoeveelheden is niks voor ons om mee te prullen. Daarbij werden de bevingen alleen maar erger.
Ik vond heel snel een uitgang, weg van wat er ook op ons afkwam, maar Kalla eiste eerst eten. Met wat stukjes worst kon ik haar lokken, om haar daarna vooruit te duwen.
Ik zweer dat ik een drakenkop zag achter ons. Net op tijd weg.
 
We kwamen dan uit in een kamer die als zwembad of zo moest dienen, met een aantal vreemde beelden die de seizoenen moesten voorstellen, maar die naar elkaar keken. Er stond een versje ergens en dan nog 4 sokkels, waar die beelden op terecht moesten komen. Of dat dachten we toch. Ik denk dat we even allemaal in een stresske zaten door die draak, want niemand had die markeringen op de sokkels opgemerkt, waardoor we de beelden eerst fout hadden gezet. Zou normaal niet zo een probleem zijn als het water niet elke seconde 30cm steeg. Op 6 tellen moesten we al zwemmen en op nog geen 8 seconden tijd was er geen lucht meer tussen plafond en water.
Gelukkig kon Shrike gewoon over de bodem wandelen, en is Kalla ongelooflijk goed met haar kicks. Stampte een beeld van de ene sokkel haast naar de andere. En daarna trok ze bijna Shrike's hoofd van zijn schouders. Geen idee waarom, daar zit niks... Helga zette ook haar beste beentje voor, met meer zin om te overleven dan de andere twee.
Zodra de beelden allemaal goed stonden, verdween het water via de open deuren en toen hoorde we het terug. Een kat zo groot als een draak die riep... Maar dan niet zoals een kat. Ze deed precies een leeuw na, maar leek daardoor meer op iets anders. Maar die drakenkop zat er toch nog aan vast, dus zetten we het op een lopen.
 
Ik nam Kalla mee door een portaal en nadat alles ok leek, ging ik de rest ook halen. We kwamen uit in een leegte met trappen, platformen, een hoop juwelen en goudstukken en twee skeletten die met elkaar aan het vechten waren.
Even later stonden Kalla en ik op een van de eilanden vol goud, en ik voelde de magie van die rijkdom afkomen. Afblijven dus. Dit moest maar eens de hoard van de draak zijn. Het duurde natuurlijk niet lang of Shrike had ruzie met die twee skeletten die vielen en dan weer vielen, en nog eens... Alsof de kamer circulair was, met een doorgang van onderen naar boven. Bizarre dinges. Misschien een pocketdimensie of zo. Alleszins ook niet te lang blijven hangen. Aan de andere kant van de ruimte zat terug een portaal. We zullen daar ook maar doorgaan... Weg hier.