Talab Algharad
A young brass dragon that is on a self searching adventure learning about cultures and new countries
View Character Profile
Children
Remove these ads. Join the Worldbuilders Guild
Towards the Fire and Flame!
Be pleased,
Vandaag hebben we al onze spullen teruggekregen, en Burtle besloot zijn kleinzoon Mituna op te zoeken ik mocht mee en Barend kwam ook. Scribles daarentegen was Arezar aan het spreken.
Burtle wist niet waar zijn kleinzoon woonde dus we vroegen aan een voorbijganger of hij die wist Mituna woonde. Hij kende de naam niet, en Burtle vergat te melden bij de beschrijving dat het om zijn klein zoon ging. Na dat dit duidelijk werd gemaakt gaf de man ons de aanwijzingen richting het huis, maar ik denk dat hij het niet goed had want we kwamen helemaal aan de verkeerde kant van de stad terecht met die aanwijzingen. Gelukkig wist Burtle het wel te vinden.
Daar aangekomen bleek dat Mituna een erg schattig klein huisje had. Een beetje een zooitje, maar gezellig. Ook had hij een vrouw en kind, die allebei erg vriendelijk waren. We kregen thee, wat lekkernijen, en een maaltijd van fatsoenlijk voormaat. Ik had nog nooit Fusaka gehad bij een appel honing saus, maar het smaakte erg goed.
Mituna en Lupé vertelde dat ze onderzoek deden naar een deur die Thordak met zijn vuur adem had aangevallen. Ze vermoeden dat deze deur naar de vuur wereld gaat. Thordak, vertelde ze, was versterkt met een connectie met de vuur wereld, maar deze was niet natuurlijk en klonk onveilig. Wel vroeg ik me af of dit mij kon helpen met mijn recente aandoeningen. Ik had een van de Ashari die Mituna en Lupé helpen gevraagd of zij denken dat het kon, maar zeker wisten ze niet. Ik wil dit graag onderzoeken.
Scribles had ons tegen deze tijd teruggevonden, hij kijkt nog steeds met dezelfde grote oogjes naar mij. Ik voel me er nog steeds niet comfortabel over.
Burtle vroeg of we interesse hadden om alle lokale tavernes uit te proberen. Barend gaf aan dat hij veel interesse had in de lokale specialiteiten uit te proberen, en te genieten van verschillende drinkgelegenheden. Een man van weinig woorden, maar bijzonder veel intenties.
Bij de eerste taverne hadden we verschillende bieren en genoten Burtle en ik van owlbear steak. Ik weet nu dat het een mislukt experiment is, maar het smaakte best goed. Ik vraag me nog steeds af hoe het eruit zou zien (ik heb een tekening gemaakt). Burtle gaf aan dat hij er best een wilt vangen om zelf mee te koken, dat lijkt mee een leuk idee om te doen. Burtle kan goed koken en ik ben beter geworden in jagen na de lessen van Siadmin.
Bij de tweede taverne merkte ik dat Barend zich probeerde te bezatten, maar zijn lichaam te sterk was voor de alcohol. Om hem een handje te helpen heb ik een zwaardere drank gehaald, en al gouw was zijn gebrom meer dan 3 lettergrepen lang. Hij vertelde het verhaal van een gepijnde artiest, hij heeft een onenigheid met zijn ouders. Dit verklaart waarom hij niet naar Craghammer wil, maar nog niet wat er precies wat er is gebeurd. Misschien dat Burtle en ik kunnen helpen ik weet hoe het is om een zoon te zijn en Burtle is een grootouder dus die weet vast veel beter hoe het is om ouder te zijn dan normale ouders.
Burtle daagde toen iedereen uit voor een race naar de vuur deur, wat vreemd was omdat hij er eerst niet heen wilde. Ik was best verbaast en vond het vrij jammer dat we niet meer gingen praten, maar was blij dat wee naar de vuur deur gingen. Scribles was direct de taverne uit, Barend nam een fles drank mee en strompelde uit de deur. Burtle vroeg in de kroeg of iemand ons wilde brengen met wagen, ik dacht daar kan een road snack bij en bestelde nog wat wijn en lekkers. Dit was een leuke manier van racen, gezellig gesprek en wat te eten en drinken.
Ik vroeg aan Burtle of hij me wilde aanspreken over het boek wat ik had gepakt in de mijn, en hij vertelde dat ik die inderdaad niet had moeten pakken. En dat we hem terug moeten brengen, ik weet niet hoe ik dit aan Scribles moet vertellen. Ik had niet dat boek moeten pakken
De wagenmenners wilde niet verder het bos in rijden omdat ze wolven hoorde, we bedankte hen en ze redden terug naar de stad. Burtle merkte figuren op die er niet erg vriendelijk uitzagen en ik nam mijn natuurlijke vorm aan. Een van de figuren kwam dichterbij en bleek een spook te zijn. Een gevecht rak uit en het leek niet gedeerd te worden door mijn vuur. Burtle leek meer geluk te hebben met zijn zwaarden, dus ik help mee met een beet. Dit leek effectiever, maar het voelde als of ik in mist beet. Nadat de geest was verslagen zagen we dat er meer onze richting op kwamen. En besloten we van de ruïne weg te lopen, dit hielp. We maakte een kamp en wachtte tot de rest kwam zodat we ze konden waarschuwen over de situatie.
Na een paar uur sloten Barend en Scrible zich aan bij ons. Het bleek dat ons kampvuur volk aantrok, Scrible en ik verstopte ons achter bosjes. Dit volk bleken bandieten te zijn, een orc en twee golbins. Burtle en Barend gingen gelijk in de aanval, maar door de magie van Scrible vielen alle bandieten in slaap. We hadden ze vastgebonden en probeerde ze te ondervragen, er kwam niks uit hun los. Dit was dus echt kwaadaardig volk. Zelfs Burtle mocht ze niet en dit heb ik niet veel zien gebeuren.
Wel waren de bandieten een goede afleiding voor de geesten en konden we daar hun hulp ongezien het bos in sluipen. Toen we in de verte de oranje gele gloed zagen van de smeulende grond wisten we dat we dichtbij waren en besloten te rusten. De warmte die de wind met zich meedraagt is erg aangenaam.
Kaarten op tafel
Be pleased,
Er is veel gebeurd sinds de vorige keer dat ik schreef. Ik zal zo snel mogelijk naar het belangrijke onderdeel van afgelopen dagen schrijven.
Scribles, Barend, Burtle en ik waren de mijn ingegaan. De mijn zelf was al enige tijd verlaten. Barend deelde zijn grote kennis over wat hij kon zien aan de mijn, het is verbazingwekkend hoe dwergen mijnhouwen tot kunstvorm hebben gemaakt. De manier hoe hij vertelde, of eigenlijke duiden op, over de details en houwtechnieken die gebruikt kunnen worden tijdens het mijnen, heeft mij ertoe laten denken dat mijnen misschien een kunstvorm is die nog meer talent vraagt dan schilderen.
In de oude mijn kon ik niks vinden wat interessant was, er was een boekenkast. Maar het enige wat er is stond waren legenda’s over de mijn, ik had er een mee genomen voor Scribles. Die kan het wel waarderen geloof ik. In tegenstellig tot mij had Barend wel iets waardevols weten te vinden, een healing potion.
Toen we verder de mijn inliepen kwamen we een paddenstoelen tegen. Toen Barend deze inspecteerde kwamen er tentakels uit die Barend flink verwonde. Burtle en ik kwamen zo snel als we konden om hulp te bieden, maar moesten langs nog een paddenstoel voor we bij hem kwamen. Burtle maakt gebruik van zijn ervaring en sneed het boven de wortels, maar de paddenstoel was steviger dan hij dacht. Ik maakte de snee van de andere kant af. En zo konden we verder. Dit was ook de eerste keer dat ik echt iets had gesneden met mijn sabel, ik ben nu en echte krijger. Gelukkig is Barend net zo kundig in het gebruiken van zijn wapens als het maken ervan, en sloeg in zijn eentje degene die bij hem was tot moes.
Na een kort experiment waren Burtle en ik tot de conclusie gekomen dat deze paddenstoelen niet erg voedzaam waren en besloten om deze niet mee te nemen voor avond eten. En dit was niet het enige slechte nieuws dat de paddenstoelen met zich meedroegen.
Verder in de mijn kwamen we bij een holte waar een afgraving in was. We zagen meer van die paddenstoelen, maar deze zaten op de lichamen van 3 mannen, 2 mens en 1 halfling. We vermoeden dat deze de mijnwerkers waren die we moesten vinden. En Scribles zag dat er meer schimmel op de lichamen lag.
We besloten om voorzichtig te zijn, ik probeerde erachter te komen of de rest schrikachtig zou reageren als ik mijn waren vorm aan zou nemen. Maar mijn vraag werd niet duidelijk beantwoord, dus besloot om mijn ware vorm achterwege te laten voor nu. De rest van de groep hadden effectieve wapens voor op afstand, deze waren er geschikt tegen de paddenstoel vanwege het feit dat ze geen voeten hebben. Dit gevecht was snel ten einde, maar Burtle zag een klein mannetje en op hetzelfde moment stonden de mijnwerkers op. Ik was verbaasd de we ze levend wisten te redden. Maar ze vielen ons aan, de rest van de groep ging gelijk in de verdediging. Ik was nog een beetje verdwaast over de situatie, maar toen Barend neer werd geslagen wist ik dat ik hulp moest bieden. Ik voede Barend de healing potion die hem op de been hielp en verdedigde hem tot hij kon opstaan. De mijnwerkers vochten fel, maar wij hadden gewonnen.
We besloten een rust pauze te nemen, en Burtle maakte weer zijn heerlijke thee. De warmte ervan deed me goed en jaagde de kou weg die me heeft gevat sinds ik uit Marquet ben vertrokken. Ik besloot dat als we meer van die wezens tegenkomen dat ik in mijn volledigheid moet vechten. Maar ik besloot te wachten tot we ze ook echt tegenkwamen.
Helaas deden we dat ook we liepen door een lange mijngang, in de verte hoorde we een luid krijsend geluid. Dit werd steeds luider en het leek alsof er meer bronnen kwamen van dit geluid. Dit blekken ook paddenstoelen te zijn, maar deze vielen niet aan ze krijsten alleen. We gingen verder en kwamen de kleine mannetjes tegen die Burtle zag, ze hadden meer van de aanvallende paddenstoelen mee en een groot monster.
Ik nam mijn ware vorm aan en blies vuur over hen heen. De rest van de groep leek vrij verbaast over de gebeurtenis en was dit keer mindersnel in tot actie te komen. We versloegen deze groep vijanden, toen kwamen er meer en meer. Dus besloten we de mijn te verlaten en namen de lijken van de mijnwerkers mee, zodat we konden laten zien dat we ze gevonden hadden. We maakte buiten een kamp op om even te kunnen rusten. Burtle stond op het punt om mij toe te spreken, ik weet nu nog steeds niet waarom, ik dacht dat ik goed m’n best had gedaan. Maar aangezien Burtle veel ouder en wijzer is dan ik zou hij wel gelijk hebben. Ik denk dat ik niet het boek had mee moeten nemen voor Scribles, het was niet mijn eigendom en dat de mijn verlaten is betekend het niet dat ik zomaar boeken mag meenemen.
Toen vlogen er messen rond iedereen viel neer en de wereld werd zwart.
Ik werd wakker in een ziekenhuisbed. Ik had verband om me heen. En was verbaasd dat ze draken in een ziekenhuis toe laten, laat staan verbinden. Ik kon wel waarderen dat de moeite was gedaan. Ik zag dat mijn eigendommen naast mij waren neergelegd. Ik kon alleen niet mijn Zilveren ketting vinden, dit was mijn eerste schat ik draag hem al sinds ik een maand oud ben. Die kan niet zomaar weg zijn. Blijkbaar was mijn nieuwe ketting en geld ook weg.
De rest van de groep had het gelukkig ook gehaald naar het ziekenhuis. Ook hun spullen waren weg, we kregen van een priesteres te horen dat Prudence on zou uitleggen wat er is gebeurd. Een tijdje later kwam Prudence ons uitleggen dat ze ons voor de gek hadden gehouden. Het was de bedoeling dat we overvallen zouden worden en bestolen. En nu wilde ze dat we wraak op de criminelen zouden uitoefenen en hun stadswacht helpen om de twee criminelen organisaties op te ruimen. Terwijl zij ons voor de gek heeft gehouden. Burtle was erg kwaad en liep weg. De rest van ons was nog een beetje verward en ruste wat uit in het ziekenhuis. Het viel mij op dat Scribles mij de hele tijd aan het aanstaren was, maar niet schreef of vragen stelde zoals hij normaal doet mij bij anderen. Ik ben bang dat hij verlieft op mij is, en ik weet niet wat ik er mee moet doen ik ben hier te jong voor. Ik had echt niet die legenda mee moeten nemen. Na een paar uur rust had ik genoeg kracht teruggekregen om mijn Elven vorm aan te nemen.
Ik vroeg een vriendelijke voorbijganger of ze een boze tortle hadden gezien en hij wees ons naar de Maidens Wish. Burtle was daar lekker aan het koken en leek veel vrolijker, passie maakt het leven inderdaad een stuk beter en passie voor koken is met velen te delen. Scribles en Barend hielpen direct mee, ik had niet gedacht dat Barends talenten zo uitgebreid zouden zijn.
De avond ging verder en we hebben nog wat gekaard ik was dit keer de dealer, ik was een goede dealer en had de beste kaarten. Scribles was dit keer een stuk beter in kaart spelen, al probeerde hij wel een keer vals te spelen. Maar toen hij eerlijk speelde had hij wel gewonnen. Hij al zijn gewonnen geld aan mij, wat vreemd was. Maar hij is vrij klein ik zal het wel voor hem bewaren, al moet ik dit misschien niet doen ik weet niet hoe kobold romantiek werkt.
In de nacht werden de criminele organisaties overvallen en opgepakt, al hun buit werd ingenomen. De volgende dag konden we onze spullen op halen. Ik heb dus MIJN ZILVEREN KETTING WEER TERUG, en ook de andere spullen. Ik vraag me af of we in het vervolg als groep verder gaan, Scribles verliest mij niet uit het oog, Barend heeft veel aan zijn hoofd om aan te werken, en Burtle is bezig om zijn hele familie op te zoeken.
Niet O’Noa
Be pleased,
In de middag op deze koude vroege ''zomer'' middag kwam ik aan in wat ik nog dacht wat O’Noa was. De mensen waren voor gelukzoekers nog best goed af, en er was een casino ben er nog nooit een binnen gegaan dus ik besloot deel te nemen. Er waren erg veel verschillende spellen, ik ken er geen van maar de dobbelstenen en kaarten die gebruikt worden zijn erg vakkundig gemaakt. Het is alleen jammer dat je er alleen naar mag kijken als je mee doet. Ik weet niet op welk moment ik heb deelgenomen aan de competitie, maar halverwege mijn inspectie van de ruitenaas bleek ik een van de kanshebbers te zijn van de hoofdprijs.
Hier ontmoete ik een oude tortle die uit een buurland komt genaamd Burtle die borden vol wijsheden, een halfling genaamd Scribles die nog meer kleding aan heeft dan ik (wist wel dat het koud was, gekke mensen hier) ik denk dat hij een schrijver is ik denk dat ik wat adviezen aan hem ga vragen en een dwerg genaamd Barend een artiest van een dwergen rijk! En deze man hij spreekt alleen door zijn vak kunst een ware meester.
En de spel leider die kwam was iemand uit mijn thuisland! Het was dus mogelijk aan deze temperatuur te wennen. Jaktur Krishtan bleek de eigenaar van het casino te zijn hij legde het spel uit, en nu ik de regels ken werd het een stuk makkelijker te spelen. Ik had de beste kaarten had beste 2 uit 3, maar Scribles won de laatste hand. Ik had een berg goud gewonnen en heb nu een 2e ketting maar deze was van goud in plaats van zilver.
Jaktur Krishtan vroeg ons of we avonturiers waren en vreemd genoeg waren we dat allemaal, Scribles een reizende schrijver zijn boeken moeten fascinerend zijn, Burtle heeft natuurlijk al zijn wijsheden van zijn avonturen en Barend kan natuurlijk niet stil zitten zijn creativiteit moet ademen! Het mysterie dat wij mogen ontrafelen is wat er achter de verdwijning van 3 mijnwerkers zit. Jaktur nodigde ons uit om morgen meer informatie te bespreken met een van z'n werknemers.
De rest van de avond spendeerde ik met het leren kennen van alle gasten in het casino, Barend heeft blijkbaar alles van metaal wat hij bezig heeft zelf gemaakt het is alsof alles wat hij bij zich heeft bestempeld is met zijn zegel. Scribles is geheimzinnig soms veranderd zijn uiterlijk onder de kleding, maar hij verteld ook weleens geheimen. Zo hebben sommige bards een scimguitar, maar de bard in het casino wisten hier niks van dus het moet wel een erg goed bewaakt geheim zijn. Tegen het einde van de nacht kwam Burtle langs en deelde een slaapmutsje met mij, dit is een drank die mij deed denken aan een brandend vuur in mijn keel. Hij leek er gelijk door gegrepen te zijn. Ik had hier iets minder last van, misschien een verschil tussen mij en tortles. Barend had blijkbaar besloten om gebruik te maken van Burtles en Scribles kamer, dus kon ik de zijne gebruiken.
Hier had ik voor het eerst een overnachting op een berg goud die ik zelf had verdiend, mijn familie zou trots zijn.
De volgende dag kwam Burtle mij een ontbijt brengen, het was heerlijk. We hadden nog tijd om de stad te verkennen voor onze afspraak, Burtle zei dat hij een frisse neus wilde halen en dat de bakker deze misschien had. Hij ging toen naar een tempel, ik zelf probeer monotheïstisch ingerichte tempels te vermeiden de Prime Deities zijn een coalitie die als dien gerespecteerd moeten worden.
Wel was er een mooi standbeeld van Avandra gemaakt door een beeldhouwer genaamd T. Bowlder. Dit was het eerste werk wat ik van hem zag, en het was bijna op hetzelfde niveau als de kunst in Emon. Ik denk dat de beelden om de Chapel heen ook van zijn werk zijn. Toen rook ik een bakkerij en ben ik op zoek gegaan naar een frisse neus. Onder weg naar de bakkerij kwam ik een tuintje tegen van een alchemist vrouw zij vertelde mij dat de lelijke planten vaak sterkere ingrediënten maken. De pannenlegger die naast haar woonde vertelde dat klimop van haar tuin inderdaad lelijk was en alle daken in de buurt kapot maken. In de bakkerij hadden ze niet gehoord van frisse neuzen, maar hij had wel munt broodjes. Ik had voor ieder in de groep er één gehaald en aan hen gedeeld toen we bij elkaar kwamen bij het standbeeld van Avandra. Wij hadden besloten dat munt broodjes niet lekker waren, Scribles bewaard de zijne voor later.
De werknemer van Jaktur die we tegenkwamen is en tiefling die Prudence heet, zij lichte ons verder in over de situatie met de mijnwerkers. En met de directie van de mijn, maar de directie bleek verkeert te zijn want Burtle en Barend liepen een andere richting uit dan ons was verteld. En toen kwamen we aan bij de mijn. Het is maar goed dat ik reis met zulke kenners van wijsheden. We hadden besloten een kleine pauze te nemen voor we naar binnen gaan, ik ben erg enthousiast om te zien hoe een mijn eruitziet vanbinnen.
Het begin van mijn avontuur
Be pleased,
Mijn eerste bootreis en de eerste keer dat ik de oceaan ben overgegaan. Mijn avontuur was net begonnen en ik heb al zoveel eerste. De reis over zee was eerst heel interessant, de zee die van kleur verandert, de verschillen in tempratuur, nieuwe mensen om te leren kennen. Maar de reis was lang en de zeilers hadden niet veel tijd om te kletsen en leken het steeds drukker te hebben. Toen we na een tijd aankwamen bij Emon veranderde de situatie enorm de mensen, de tempratuur, de geuren, het eten, de kunst, de muziek, de manier dat mensen reageren wanneer ze niet willen praten, de munt eenheden. Het was een nieuwe wereld en die ga ik verkennen.
- 2 weken later
Be pleased,
Tijdens het zeilen herinner ik me een dorp waar de zeilers naar refereerde als De ruïne van O’Noa. Ik heb besloten daar heen te gaan ik heb gehoord dat veel vreemde figuren daar zijn, ik denk dat het daar erg interessant kan zijn. Ik heb gevraagd aan een willekeurige voorbijganger hoe ik bij O’Noa kom. Deze vertelde mij gewoon de weg te volgen is niet moeilijk. Dus ik ga morgen bij daglicht de weg op om naar O’Noa te gaan.
Comments