Towards the Fire and Flame!

Be pleased,
 
Vandaag hebben we al onze spullen teruggekregen, en Burtle besloot zijn kleinzoon Mituna op te zoeken ik mocht mee en Barend kwam ook. Scribles daarentegen was Arezar aan het spreken.
 
Burtle wist niet waar zijn kleinzoon woonde dus we vroegen aan een voorbijganger of hij die wist Mituna woonde. Hij kende de naam niet, en Burtle vergat te melden bij de beschrijving dat het om zijn klein zoon ging. Na dat dit duidelijk werd gemaakt gaf de man ons de aanwijzingen richting het huis, maar ik denk dat hij het niet goed had want we kwamen helemaal aan de verkeerde kant van de stad terecht met die aanwijzingen. Gelukkig wist Burtle het wel te vinden.
 
Daar aangekomen bleek dat Mituna een erg schattig klein huisje had. Een beetje een zooitje, maar gezellig. Ook had hij een vrouw en kind, die allebei erg vriendelijk waren. We kregen thee, wat lekkernijen, en een maaltijd van fatsoenlijk voormaat. Ik had nog nooit Fusaka gehad bij een appel honing saus, maar het smaakte erg goed.
Mituna en Lupé vertelde dat ze onderzoek deden naar een deur die Thordak met zijn vuur adem had aangevallen. Ze vermoeden dat deze deur naar de vuur wereld gaat. Thordak, vertelde ze, was versterkt met een connectie met de vuur wereld, maar deze was niet natuurlijk en klonk onveilig. Wel vroeg ik me af of dit mij kon helpen met mijn recente aandoeningen. Ik had een van de Ashari die Mituna en Lupé helpen gevraagd of zij denken dat het kon, maar zeker wisten ze niet. Ik wil dit graag onderzoeken.
Scribles had ons tegen deze tijd teruggevonden, hij kijkt nog steeds met dezelfde grote oogjes naar mij. Ik voel me er nog steeds niet comfortabel over.
 
Burtle vroeg of we interesse hadden om alle lokale tavernes uit te proberen. Barend gaf aan dat hij veel interesse had in de lokale specialiteiten uit te proberen, en te genieten van verschillende drinkgelegenheden. Een man van weinig woorden, maar bijzonder veel intenties.
 
Bij de eerste taverne hadden we verschillende bieren en genoten Burtle en ik van owlbear steak. Ik weet nu dat het een mislukt experiment is, maar het smaakte best goed. Ik vraag me nog steeds af hoe het eruit zou zien (ik heb een tekening gemaakt). Burtle gaf aan dat hij er best een wilt vangen om zelf mee te koken, dat lijkt mee een leuk idee om te doen. Burtle kan goed koken en ik ben beter geworden in jagen na de lessen van Siadmin.
 
Bij de tweede taverne merkte ik dat Barend zich probeerde te bezatten, maar zijn lichaam te sterk was voor de alcohol. Om hem een handje te helpen heb ik een zwaardere drank gehaald, en al gouw was zijn gebrom meer dan 3 lettergrepen lang. Hij vertelde het verhaal van een gepijnde artiest, hij heeft een onenigheid met zijn ouders. Dit verklaart waarom hij niet naar Craghammer wil, maar nog niet wat er precies wat er is gebeurd. Misschien dat Burtle en ik kunnen helpen ik weet hoe het is om een zoon te zijn en Burtle is een grootouder dus die weet vast veel beter hoe het is om ouder te zijn dan normale ouders.
 
Burtle daagde toen iedereen uit voor een race naar de vuur deur, wat vreemd was omdat hij er eerst niet heen wilde. Ik was best verbaast en vond het vrij jammer dat we niet meer gingen praten, maar was blij dat wee naar de vuur deur gingen. Scribles was direct de taverne uit, Barend nam een fles drank mee en strompelde uit de deur. Burtle vroeg in de kroeg of iemand ons wilde brengen met wagen, ik dacht daar kan een road snack bij en bestelde nog wat wijn en lekkers. Dit was een leuke manier van racen, gezellig gesprek en wat te eten en drinken.
Ik vroeg aan Burtle of hij me wilde aanspreken over het boek wat ik had gepakt in de mijn, en hij vertelde dat ik die inderdaad niet had moeten pakken. En dat we hem terug moeten brengen, ik weet niet hoe ik dit aan Scribles moet vertellen. Ik had niet dat boek moeten pakken
 
De wagenmenners wilde niet verder het bos in rijden omdat ze wolven hoorde, we bedankte hen en ze redden terug naar de stad. Burtle merkte figuren op die er niet erg vriendelijk uitzagen en ik nam mijn natuurlijke vorm aan. Een van de figuren kwam dichterbij en bleek een spook te zijn. Een gevecht rak uit en het leek niet gedeerd te worden door mijn vuur. Burtle leek meer geluk te hebben met zijn zwaarden, dus ik help mee met een beet. Dit leek effectiever, maar het voelde als of ik in mist beet. Nadat de geest was verslagen zagen we dat er meer onze richting op kwamen. En besloten we van de ruïne weg te lopen, dit hielp. We maakte een kamp en wachtte tot de rest kwam zodat we ze konden waarschuwen over de situatie.
 
Na een paar uur sloten Barend en Scrible zich aan bij ons. Het bleek dat ons kampvuur volk aantrok, Scrible en ik verstopte ons achter bosjes. Dit volk bleken bandieten te zijn, een orc en twee golbins. Burtle en Barend gingen gelijk in de aanval, maar door de magie van Scrible vielen alle bandieten in slaap. We hadden ze vastgebonden en probeerde ze te ondervragen, er kwam niks uit hun los. Dit was dus echt kwaadaardig volk. Zelfs Burtle mocht ze niet en dit heb ik niet veel zien gebeuren.
 
Wel waren de bandieten een goede afleiding voor de geesten en konden we daar hun hulp ongezien het bos in sluipen. Toen we in de verte de oranje gele gloed zagen van de smeulende grond wisten we dat we dichtbij waren en besloten te rusten. De warmte die de wind met zich meedraagt is erg aangenaam.