De mangoest en de slang

De mangoest en de slang
Zwijgend kroop de mangoest steeds dichterbij, totdat hij in een waas van beweging zijn tanden in de slang zette en hem stevig tegen de koude steen hield. Bij het beoordelen van het tafereel voor hem imiteerde de mangoest de beweging van de slangen zo goed als hij kon, terwijl hij dichter naar de drie sliep die naast het vuur lagen opgerold en riep wanneer zijn list was ontdekt. Met grote snelheid stuurde de mangoest zijn drie vijanden.
Zingend door het hol van de slangen beval de mangoest de felgekleurde koraalslang, Tideheart, naar hem toe te komen en hem onder ogen te zien, opdat er niet meer van zijn nest zou worden verwijderd. Na wat uithalen stemde de gestreepte koraalslang ermee in, maar een slang zal altijd een slang zijn, en kort na hun aanval ontketende de snaske zijn giftige bedrog en haalde uit naar de mongoes die bijna de overwinning behaalden. Gelukkig zal de mangoest altijd een mangoest zijn en altijd smullen van het vlees van een slang.
 
The Mongoose and the snake
Silently the mongoose crept closer and closer, until in a blur of motion he buried his teeth into the snakelet, holding it steady against the cold stone. Judging the scene before him the mongoose imitated the snakes motion as best he could as he skulked closer to the three that lay coiled next to the fire, calling out when his ruse had been discovered. With great swiftness the mongoose dispatched his three enemies.
Singing out through the snakes' lair the mongoose bade the brightly coloured coral snake, Tideheart, come forth and face him, lest more of his nest be eviscerated. After some goading the banded coral snake agreed, but a snake will always be a snake, and shortly into their bout the snaske unleashed its venomous deceit and lashed out at the mongoos nearly securing victory. Fortunately, the mongoose will always be a mongoose, and will always feast on a snakes' flesh.