Dag 3 in Sharn, deel2 - Erm... fuck de wereld?

Een tunnel, met vuur aan het andere eind... Wat doet een normaal mens dan? Rustig wachten tot het vuur uitgaat en de kust veilig is, denk ik dan.
Kalla begint meer en meer een gevaar te worden. Gelukkig luistert Shrike nog als ge iets zegt. Waarom is Kalla zo gevaarlijk? Omdat die bij de geur van iets eetbaar toch maar naar het vuur loopt.
Eten wordt wel op vuur gemaakt, maar meestal staat er dan ook minstens één iemand bij die het eten aan het maken is. Als dat Kavallah is, zitten we in de penarie, want ik had niet veel zin om die terug tegen te komen.
Dat mormel, Kavallah, niet Kalla, praat in raadsels en ik heb er buikpijn van gekregen. Van haar of van haar mysteries. "Eten of gegeten worden..." Owlbear ligt me nog wel, maar die minotaurus was niet echt smakelijk meer na dat zuurbad...
In elk geval dacht Kalla dat het een goed idee was om tussen een 30-tal goblins te gaan zitten, terwijl Kavallah een naakte mens, allee, bijna naakt, hij had nog een cape aan, aan het offeren was aan een stel toeristen. Iets met een reiziger in de schaduw en wat andere gekke woorden.
Shrike was er niet gerust op en is toch maar gaan kijken, en alleen ging ik nu ook wel niet in die arena zitten. We moeten met minstens twee zijn om al die hendels terug over te halen, en in mijn eentje ben ik niet met twee.
Dus ik zie Kalla daar rustig zitten naast die goblins, ongetwijfeld aan het vragen of het eten nog niet gereed is... Ik zweer het, die vrouw wordt nog mijn dood.
 
Nu, dat ritueel zag er wel interessant uit. Het deed vlammen omhoog rijzen rond de naakte, maar gecapete man, met rook die silhouetten vormde van de bovenste lagen van Sharn. Mijn zicht werd wat wazig, alsof ik zelf in een wolkje aan het veranderen was. Hoe meer ik wuifde, hoe feller dat werd. De sjablonen die in de muren gekerfd waren, begonnen te gloeien tot de man weg was. Gewoon een hoopje as bleef daar over.
Shool werd binnengebracht, dat mormel sprak ons aan, maar al waar ik aan kon denken was dat ik de locatie van Shool zijn moedervlekken mis ingeschat had. Er zat er ook eentje tussen zijn benen, een heel kleintje met wat haar op.
Voor de rest kon ik geen genitaliën opmerken, maar goed, dat was compleet binnen de verwachtingen. Grappig wel dat de klootzak geen klootzak heeft.
 
Kavallah gaf ons een keuze, weggaan of hun clubje vervoegen, om iets van kennis op te doen. Klonk me vooral als meer dingen waar ik iets mee zou moeten doen...
En als er iets is waar ik een hekel aan heb, is het wel iets doen zonder ervoor betaald te worden. Ik had gehoopt Shool nog weg te krijgen daar, zodat hij op zijn minst de geleverde prestaties al zou vergoeden, maar Kavallah haar buikspieren waren zo sterk als staal. Mijn rapier boog er op, en ik ben zelfs zeker dat ik niet eens een tweede navel heb kunnen maken.
Ik had het wel slim aangepakt. Ik deed alsof ik bij haar clubje zou gaan, maar daar moesten we Shool voor dood doen, terwijl die grote zottin haar ritueel nog eens deed. Ze had dat ritueel nu niet als het oproepen van de Dark Six moeten aankondigen... Dan had ik er een probleem mee gehad om Taen de hoek om te helpen zodra we betaald waren geweest. Maar goden in de straten zijn nooit een goed idee, en zeker niet de Dark Six. Maar terug naar mijn superieur intellect. Ik nam mijn rapier en deed alsof ik Shool ging prikken, maar ik prikte eigenlijk in de buik van Kavallah. Maar wie had nu gedacht dat buikspieren harder konden zijn dan staal? Ik schoof zelfs af van een van die bultjes in dat eight-pack tot tussen twee spieren in. Ik duwde goed door nochtans, maar ik geraakte er niet in. Ze keek me indringend aan, alsof ze op dat moment verliefd werd op me, maar ze zag Shrike staan kijken en zei: "Het lijkt erop dat jullie een keuze hebben gemaakt. Jullie moeten nu verdwijnen." Ik dacht eerst dat mijn dagen geteld waren. Als Kalla en Shrike zouden vertrekken zou ze mijn heupen gegarandeerd breken. Maar ik werd ook naar buiten gewerkt. Die goblins zijn waarschijnlijk wat jaloers.
 
Nu ja, we waren weg, levend en wel, maar onbetaald. Alleen dat stom beeld van prinses B. hadden we er aan overgehouden. Tot overmaat van ramp stond Boromir, Buram, Burrata,... die vervelende chauffeur bij ons. In heel veel woorden bood hij ons een lift aan, maar hij nam ons mee naar zijn eigen huis, dat groot genoeg was om 3 dwergen in onder te brengen, maar in de realiteit leefden zij daar met 6 stuks klein gespuis en nog een groot gespuis. Die zot viel me aan, heeft me gebeten zelfs!
Dat kwam als volgt. Chauffeur stelde ons voor aan zijn "lelijke" zus Rama. Naam gelijk een klok, lichaam als een tempel. Ze moest ook niet veel van Borim hebben, maar deelde een bloedband. Ongeloofwaardig verhaal, maar wie ben ik om dat arm kind iets anders wijs te maken? We werden ook voorgesteld aan zijn koe van een vrouw, Anastasia, en zijn vier kinderen die allemaal dezelfde naam en uiterlijk deelden met Anastasia en hun vader. De enige andere rare vogel was Borat. Lange, tengere slungel die me direct in de gaten hield. Ik ben zeker dat hij verliefd was op zijn zus, Rama, maar die is dan weer helemaal buiten zijn klasse. Hij zag er alleszins uit als een resultaat van eeuwenlange inteelt, net als de rest van de familie, op Rama na. Over inteelt gesproken, er stond daar plots een (p)luizig roze ding in de kamer, keek me raar in de ogen terwijl ik met Rama aan het babbelen was en viel me aan. Voordat het zijn zin kon afmaken van wat zeker weten een monoloog ging worden over hou IA de wereld gaat overnemen, had ik al een stoel vast om het een slag te geven. Mijn rapier ging niet, want de ruimte was gewoon te klein. Die stoeltjes waren precies gemaakt om mee te slaan, dus ja... Van het een kwam het ander. Een van die andere producten balkte nog en kreeg dus ook een slag van de stoel voordat het veel kon zeggen. Ik heb gezien wat rituelen doen, ik ga niemand nog eentje laten casten terwijl ik nog in de kamer ben. Alleen kwam daarna die zotte Anastasia uit de keuken met een mes getrokken. Uit pure zelfverdediging heb ik de stoel dan maar gebroken in haar nek. Borat sprong in mijn nek, beet me en ik stormde dan maar op de muur af om hem van me af te krijgen. De kinderen begonnen allemaal te schreeuwen en zoals ik, werd ook die chauffeur kwaad dat het wel heel luid aan het worden was allemaal.
 
We moesten daar weg. Ik heb de sleutels van de koets meegenomen en heb Shrike ons laten wegvoeren naar een Calling Stone. Klootra lichtte ons op voor een paar zilverstukken, maar Harry Pipo liet toch weten dat de crew terug aan boord was. We zijn dan maar snel vertrokken naar ons luchtschip, want Kavallah zou dat ritueel met Shool wel gestart hebben. Zodra we daar aankwamen werd alles in het werk gezet om te kunnen vertrekken. Als het niet aan mijn aansporingen had gelegen, hadden we nu nog altijd in dat dock rondgehangen. Aan boord zagen we de wolken en de rook en mist, zoals in het ritueel, de bovenste laag van Sharn inpalmen en toen de rook en mist verdween, was ook de hele bovenste laag weg. Wat een verkwisting. Maar net als dat bovenste deel, is het ook onze zaak om hier zo snel mogelijk weg te komen en liefst zonder rook of mist. Gelukkig is de crew ook gemotiveerd. Ik ga voor de zekerheid toch maar leren hoe dat spel werkt, want ik heb een donkerbruin vermoeden dat die niet altijd gaan blijven rondhangen, of toch zeker niet gratis. Maar weg hier, voor de Dark Six dit stuk van de wereld inpalmen en hun miserie hier loslaten.
 
Op naar betere oorden! Waar Kalla in een bikini of minder kan rondlopen!